Displaying items by tag: ger koopmans

Om te duiden hoe de gemeente Venlo in de praktijk handelt legt Venlo Transparant een casus voor die zich al ruim 6 jaar voortsleept. In deze wordt ook duidelijk hoe de provincie Limburg daarbij vanaf het begin een kwalijke rol speelt. Opmerkelijk is dat ondanks meerdere externe onderzoeken en publicaties in de pers nog steeds onbekende documenten opduiken die een geheel ander beeld schetsen en ook niet eerder werden vermeld. Documenten die ook bij verzoeken op de Wet openbaarheid van bestuur (WOB) werden achtergehouden. Van deugdelijk en zorgvuldig onderzoek kan natuurlijk geen sprake zijn zolang dossiers niet compleet en inzichtelijk zijn. Dit geldt al helemaal voor dossiers die worden voorgelegd aan de rechter.

VVD raadslid Martin Camp kocht met een zakenpartner op 4 juli 2015 onderhands het gemeentelijk pand Bolwaterstraat 31 in de herontwikkelingswijk Q4. Voor € 27.500,-. Het betrof hier de grondprijs minus de sloopkosten, ook al gaven de kopers vóór de overeenkomst al aan dat het pand zou worden gerenoveerd. Sterker nog, in de koopovereenkomst stond als voorwaarde o.a. aangegeven dat de renovatie binnen 3 maanden zou moeten beginnen, en dat er geen sloop- en nieuwbouwverplichting was. Van een zelfbewoningsplicht was evenmin sprake, wel van een verkoopverbod binnen vijf jaar tenzij B&W daar vrijstelling voor gaf. De zakenpartner van Martin Camp verkreeg al in 2013 voor beide verplichtingen een vrijstelling bij de koop van ander gemeentelijk vastgoed, ook gelegen in Q4. Hij verkocht de bovenwoning – na splitsing - direct door.

Op 31 maart 2015 had Hauzer & Partners nog een waardeverklaring van € 26.500,- afgegeven waarin rekening werd gehouden met de door de gemeente Venlo opgelegde renovatieverplichting van € 31.000,-.

Aangezien het hier een raadslid (en eerder statenlid) betrof en het pand gemeentelijk bezit was, diende een Ontheffing verboden handelingen ex Artikel 15 van de Gemeentewet te worden aangevraagd en te worden verleend, bij en door de provincie Limburg. Voor raadsleden is het o.a. verboden onderhands onroerende zaken te verwerven van de gemeente waar ze werkzaam voor zijn. Elke overeenkomst zonder deze ontheffing is nietig. Zo is de wet.

Twee melders (intern en extern) dienden begin 2016 kort na elkaar meerdere meldingen van misstanden m.b.t. Q4 in bij de gemeente Venlo. Deze meldingen werden samengevoegd. Bolwaterstraat 31 was daar deel van.

Bolwaterstraat 31 is één van in totaal vier (vijf) panden die in de periode 2013 t/m 2015 onderhands door het college van B&W aan hetzelfde netwerk van personen werd verkocht. Alle kopers kenden elkaar en woonden op nog geen minuut lopen van elkaar. Verder is opmerkelijk dat de zakenpartner van Martin Camp bij alle transacties was betrokken, als koper, als uitvoerder van de verbouwingen, en (achteraf) het aanvragen van de vergunningen.

Ernst & Young (i.o.v. het college van B&W) en Necker van Naem (i.o.v. burgemeester Antoin Scholten) deden er uitgebreid onderzoek naar in 2016, waarbij Necker van Naem zich grotendeels baseerde op het onderzoek van Ernst & Young. In 2017 deed Lysias Consulting Group i.o.v. de gemeenteraad nogmaals onderzoek. In alle onderzoeken en rapporten werd echter cruciale informatie achterwege gelaten dan wel achtergehouden voor de onderzoekers door betrokkenen en het college van B&W. Totale kosten inclusief ambtelijke uren: een slordige € 750.000,-.

De betrokkenen en het college van B&W hebben altijd beweerd dat er op 4 juli 2015 (ondertekening door kopers) alleen sprake was van één koper, namelijk de zakenpartner van Martin Camp. Pas in tweede instantie zou op 29 januari 2016 met beide kopers een overeenkomst zijn gesloten, ná het verkrijgen van de ontheffing. Uit de akte van de notaris van 25 februari 2016 blijkt echter het tegendeel. Daar staat klip en klaar in vermeld dat er sprake is van een koopovereenkomst met beide kopers op 6 juli 2015. Een akte is altijd opgesteld op basis van een onderliggend, origineel en zorgvuldig geverifieerd document.

John Heuvelings, partijgenoot en raads- en statenlid, wees Martin Camp op 9 november 2015 op de noodzakelijke ontheffing. John Heuvelings was destijds eigenaar/verhuurder van de woning boven die van de zakenpartner van Martin Camp. Op 12 november 2015 volgde overleg met burgemeester Antoin Scholten en de kabinetschef, en werd daarna met hulp van de juridisch controller van de gemeente Venlo en de senior adviseur bestuurlijke zaken van de provincie Limburg de aanvraag voor de ontheffing op 18 december 2015 ingediend. Toen was Bolwaterstraat 31 al verbouwd en zelfs al verhuurd.

Dezelfde juridisch controller was daarna vanaf het begin betrokken bij de onderzoeken naar de gemelde misstanden, en ontving tijdens die onderzoeken meerdere e-mails van beide melders over oneigenlijke beïnvloeding en vooringenomenheid door burgemeester Antoin Scholten en wethouder Jos Teeuwen. Deze meldingen zouden worden meegenomen in de onderzoeken, wat uiteindelijk niet gebeurde. De externe melder trok zich vanwege een gebrek aan vertrouwen gedurende het onderzoek door Ernst & Young terug. De interne melder (klokkenluider) kreeg tot twee maal toe een waarschuwing om zijn mond te houden. Ook daar was de juridisch controller - en gemeentesecretaris - direct bij betrokken.

Uiteindelijk werd de Ontheffing verboden handelingen op 19 januari 2016 door GS Limburg verstrekt. Een afschrift werd naar de gemeenteraad gestuurd. B&W accordeerde op 29 januari 2016 de tweede koopovereenkomst met beide kopers.

Op 23 januari 2017 werd door de externe melder aangifte gedaan bij het OM wegens het opmaken en in omloop brengen van een valse koopovereenkomst, waarbij betrokkenheid van B&W en de provincie Limburg werd vermeld. Het OM seponeerde de aangifte pas een jaar later, op 16 februari 2018, nadat zowel de politie als verschillende OvJ’s er naar hadden gekeken. Op 20 maart 2018 werd een nieuwe en uitgebreidere aangifte gedaan, vanwege het zeer gebrekkige onderzoek en motivering van het OM om geen strafvervolging in te stellen. De rol van de juridisch controller werd nu ook toegelicht. Ook deze aangifte werd, op 15 juni 2018, geseponeerd.

Op 27 oktober 2019 werd voor een derde keer aangifte gedaan, nu door de interne melder (klokkenluider) die in 2017 bij de gemeente Venlo op valse gronden werd ontslagen. Deze aangifte richtte zich op meerdere personen. Niet alleen op Martin Camp, maar ook op burgemeester Antoin Scholten, wethouder Jos Teeuwen en de juridisch controller wegens misleiding, bedrog, valsheid in geschrifte, schending van het ambtsgeheim en het verduisteren van bewijsstukken. Het OM seponeerde de aangifte op 6 december 2019 waarbij werd geconcludeerd dat:

‘Er is -ook na lezing van uw aangifte- geen sprake van een concrete verdenking van de door u genoemde strafbare feiten waarbij relevant is te benoemen dat in het geval partijen eerder gesloten overeenkomsten in onderling overleg zouden hebben beëindigd dan wel vernietigd, dit op zichzelf geen strafbaar handelen betreft. Het eventueel overtreden van artikel 15 gemeentewet is daarbij ook geen strafbaar feit. De consequentie daarvan is enkel de civielrechtelijke nietigheid van de rechtshandeling (artikel 3:43 BW). De uiteindelijke overdracht heeft eerst na ontheffing van de provincie Limburg plaatsgevonden waarbij de provincie Limburg achteraf, na kennisname van de door u gepresenteerde informatie, aangeeft de ontheffing niet ten onrechte te hebben verleend. Al deze omstandigheden maken dat er geen aanknopingspunten zijn voor een strafrechtelijk onderzoek.’

Vreemd genoeg noemde het OM (net als de provincie) nergens de in de akte vermelde eerste koopovereenkomst.

Op 3 april 2018 werd bij de provincie Limburg een Wob-verzoek ingediend inzake Bolwaterstraat 31. De behandelaar van zowel het besluit op het verzoek als het besluit op bezwaar was de senior adviseur bestuurlijke zaken. Dezelfde ambtenaar die betrokken was bij de Ontheffing verboden handelingen t.b.v. Martin Camp en op 5 september 2016 (en nogmaals op 8 april 2019) werd ingelicht over o.a. de feitelijk onjuiste beweringen door de juridisch controller van de gemeente Venlo t.b.v. de aanvraag en het aantoonbare gerommel met de verkoop. Ook de kabinetschef van de provincie werd ingelicht.

Onder de reikwijdte van het Wob-verzoek vielen meerdere documenten die toen echter niet werden verstrekt, niet werden geweigerd, en ook niet werden opgenomen in de inventarislijst. Ze waren echter wel bekend bij de behandelaar van het verzoek. Dat bleek echter pas in 2021.

Op 5 juni 2018, nog vóór besluit op het Wob-verzoek inzake Bolwaterstraat 31, werd het Beleidskader Ontheffing verboden handelingen van de provincie Limburg aangepast. Volgens de senior adviseur bestuurlijke zaken vanwege ‘Recente ontwikkelingen en voortschrijdend inzicht.’

E-mail senior adviseur bestuurlijke zaken en Wob-behandelaar aan gouverneur Theo Bovens d.d. 5 november 2018:
 
Besluit op bezwaar d.d. 13 november 2018. Behandelaar senior adviseur bestuurlijke zaken, ondertekend door gedeputeerde Ger Koopmans:

Na een nieuw Wob-verzoek inzake Q4 op 5 februari 2021 werden e-mails tussen gouverneur Theo Bovens, de kabinetschef en de senior adviseur bestuurlijke zaken vrijgegeven, waarin o.a. wordt gediscussieerd over het Wob-verzoek in 2018. Verder blijkt dat GS eind 2016, na afronding van het onderzoek door EY in september 2016, zowel intern als extern juridisch advies heeft ingewonnen over het intrekken van de verleende Ontheffing. Het interne advies van het cluster Juridische Zaken en Inkoop blijkt mondeling te zijn verstrekt. Het externe juridische advies van advocatenkantoor AKD van 16 november 2016 wordt als strikt vertrouwelijk gekwalificeerd en werd geweigerd.

Interne memo aan gouverneur Theo Bovens d.d. 12 september 2016:

E-mail aan gouverneur Theo Bovens e.a. d.d. 16 december 2016:

Besluit op bezwaar GS Limburg d.d. 21 december 2021:

De provincie Limburg zakt door haar hoeven. Niet alleen werden documenten 3 jaar achtergehouden, maar er blijkt meer mis. Aantoonbare agendering en overleg inzake Q4 op 14 december 2016 tussen een gedeputeerde en wethouder Jos Teeuwen op het gouvernement is onvindbaar. Er is op geen enkele wijze sprake van een zorgvuldige vastlegging. Besluitvorming kan door niemand worden gecontroleerd. GS sluit ook niet uit dat de agendering en verdere documenten zijn gewist. Van zorgvuldig onderzoek m.b.t. de ontheffing is evenmin sprake.

De provincie Limburg blijkt steeds meer op de gemeente Venlo te lijken. De transparantie waar interim-gouverneur Johan Remkes nog op hamerde en opvolger Emile Roemer voor zou moeten staan, blijkt al snel een wassen neus. De nieuwe Limburgse bestuurscultuur?

Eén aangedragen bezwaar werd ook nog eens door GS geheel genegeerd: de rol van de op 2 juli 2021 benoemde gedeputeerden Ad Roest en Stephan Satijn, voormalige wethouders van de gemeente Venlo. Vanuit hun bestuurlijke verantwoordelijkheid en portefeuille waren zij namelijk op meerdere wijze direct en indirect betrokken bij voorliggend dossier. En nu als gedeputeerden.

Enkele (hoofdrol)spelers in deze casus op een rij:

VVD raadslid Martin Camp – Gepensioneerd, raadslid en VVD af.

CDA gouverneur Theo Bovens – Ondertekende namens GS Limburg de Ontheffing t.b.v. Martin Camp. Stapte begin 2021 vanwege een integriteitskwestie op.

CDA gedeputeerde Ger Koopmans – Portefeuillehouder Q4. Stapte vanwege integriteitskwestie begin 2021 op.

VVD gedeputeerde Twan Beurskens – Werd in maart 2018 benoemd tot algemeen directeur / secretaris gemeente Venlo. Had in 2012 als wethouder de benoeming van burgemeester Antoin Scholten in portefeuille.

VVD burgemeester Antoin Scholten – Werd kort voor de raadsverkiezingen van 2018 herbenoemd op voorspraak van gouverneur Theo Bovens. Lid stuurgroep Integriteit Limburg en portefeuillehouder archiefwet, wet openbaarheid van bestuur en integriteit. Opdrachtgever integriteitsonderzoek Martin Camp. Portefeuillehouder benoeming algemeen directeur / secretaris Twan Beurskens.

CDA wethouder Jos Teeuwen – Portefeuillehouder Q4. Wethouder af in 2018. Sinds 2019 lid van het dagelijks bestuur Waterschap Limburg.

VVD wethouder Stephan Satijn – Wethouder af in 2018. Bij diverse casussen Q4 betrokken. Sinds 2021 gedeputeerde provincie Limburg.

VVD kandidaat raadslid nr. 26 Roel Versleijen – Manager / afdelingshoofd gemeente Venlo sinds 2004. Ontsloeg in 2017 de interne melder (klokkenluider), en liet deze enkele maanden betaald thuiszitten. Tussentijds gaf hij opdracht voor een nieuwe inhuur op dezelfde functie die bijna dubbel zoveel kostte. Door Twan Beurskens in 2018 benoemd tot programmamanager. Vertrok eind 2019 bij de gemeente Venlo. Sindsdien directeur stichting Akkoord!-PO.

VVD kandidaat raadslid nr. 6 Marcel Walda – Ondernemer. Toonde al zijn interesse in gemeentelijk vastgoed op 19 januari 2015, mogelijk ook van Bolwaterstraat 31. Kocht op 14 augustus 2015 Helschriksel 13-13A in Q4 voor € 55.000,-. Zijn eerst getoonde interesse voor dit gemeentelijk pand dateert van 8 juni 2015. De openbare verkoop ging echter pas op 12 juni 2015 via internet van start. Het pand zou met aangrenzend braakliggend terrein verkocht worden. Een publieke bezichtiging op 19 juni 2015 werd geannuleerd doordat hij het op 17 juni 2015 kocht, voordat verdere en aangemelde geïnteresseerden zich konden oriënteren, waaronder een ambtenaar. De voorwaarde om ook het braakliggend terrein te kopen liet de gemeente Venlo vallen. De verbouwing werd verricht door de zakenpartner van Martin Camp.

Wordt vervolgd.

U heeft vast en zeker gesmuld van de vele integriteitsonderzoeken naar met name CDA-politici in Limburg sinds vorig jaar. Aanjager daarvoor waren vooral artikelen in De Limburger en NRC (en hun tipgevers). Er was veel ophef, maar de uiteindelijke formele conclusies - een uitzondering daargelaten - waren over het algemeen mager. Wel stapten de nodige wethouders, burgemeesters en het voltallige college van gedeputeerde staten op. Vrij snel kwam echter de arrogante toon van een aantal betrokkenen weer naar boven en stonden de baantjes voor hen alweer klaar.

Maar is in die onderzoeken ook daadwerkelijk alles boven water gekomen? Wie een beetje ervaring heeft met onderzoeken naar bestuursorganen verricht i.o.v. diezelfde bestuursorganen weet welke mechanismen in werking treden om de onderste steen ook vooral daar te laten liggen. Doel daarbij is verdere schade aan het openbaar bestuur en betrokkenen zoveel mogelijk te beperken. Dan gaat het niet om waarheidsvinding, maar om beeldvorming en elkaar uit de wind houden.

Het onderzoek door de externe commissie Visser naar de Limburgse bestuurscultuur (i.o.v. Johan Remkes) is daar een overtreffend voorbeeld van. Het openen van een meldpunt was een prima zet, alleen werden de melders een doodlopende steeg ingestuurd en de eigengerichte invulling van het rapport moest vooral de aandacht afleiden. De meldingen werden niet alleen geneutraliseerd, maar vooral ook inhoudelijk niet in kaart gebracht. Melders werden over de afhandeling niet eens geïnformeerd. De provincie als opdrachtgever kreeg zelfs niet de beschikking over de gegevens (naar verluidt). Goed betaald niet-integer onderzoek. Zou de provincie niet gewoon het geld moeten terugvorderen?

J en T Tussenholding (h.o.d.n. Terraq)
Zo was er ook de eerste Limburgse parlementaire enquête naar (de schijn van) belangenverstrengeling door gedeputeerde Ger Koopmans met het bedrijf waar hij van 2010 t/m 2017 - als Tweede Kamerlid, wnd. burgemeester en gedeputeerde - een betaalde nevenfunctie als commissaris had.

Waarheidsvinding was het doel van de enquêtecommissie. Een reconstructie van feiten. Scope was de integriteit en het handelen van Ger Koopmans in de periode 2014 t/m 2017. De enquêtecommissie deed echter ook onderzoek naar de het integriteitsbeleid van de provincie in de periode 2011 t/m 2020. Maar je kunt natuurlijk geen deugdelijk rapport presenteren en zorgvuldige conclusies trekken als die feiten niet compleet zijn. De tijdslijn en het gebruik van alle mogelijke middelen om die onderste steen boven te halen is cruciaal.

Het rapport ´Blinde Hoeken van het Integriteitsbeleid van de Provincie Limburg´ werd op 26 januari 2022 door voorzitter Aleida Berghorst gepresenteerd. In het voorwoord wordt o.a. gesteld dat de laatste jaren hard is gewerkt om integriteitskwesties juist te voorkomen. Specifiek wordt daarbij gewezen op de provinciale Werkgroep Integriteit Limburg die in 2016 zelfs de Ien Dales Integriteitsaward won. Wie een beetje beter kijkt naar de jarenlange invulling van die Werk- én Stuurgroep en ervaring heeft in de omgang bij integriteotskwesties met enkele van die personen kent hun modus operandi: Catch, Kill and Bury. Meldingen en melders van misstanden zoveel mogelijk neutraliseren. Beeldvorming en het uit de wind houden van ambtenaren en bestuurders is leidend, niet het beschermen van klokkenluiders / melders en het oplossen van misstanden.

Daar komen we later nog eens op terug, want recent is er een reshuffle geweest bij de Werk- en Stuurgroep die nog niet is gecommuniceerd via hun website: Johan Remkes wordt daar zelfs nog vermeld als voorzitter. Enkele opgestapte bestuurders waren trouwens lid van de Stuurgroep. Tegen een aantal andere leden van zowel de Stuur- als Werkgroep zijn de afgelopen jaren meerdere klachten ingediend en is zelfs aangifte gedaan.

Bijvangst
Tijdens het Koopmans-onderzoek werden betrokkenen niet onder ede gehoord, wat wel kon. Een gemiste kans. Je hebt immers meer dwingende en handhavende instrumenten in handen mocht na afronding blijken dat informatie is achtergehouden. De enquêtecommissie zag er vanaf. Opdrachten werden verstrekt aan Landsadvocaat Pels Rijcken (waarvan de bestuursvoorzitter zelfmoord pleegde nadat grootschalige fraude intern bekend werd) en KPMG.

Ger Koopmans was opgelucht na het rapport: van belangenverstrengeling was geen sprake, wel had hij volop de schijn daarvan gewekt. Ook gouverneur Theo Bovens kreeg als portefeuillehouder Integriteit een veeg uit de pan. Maar al met al was het een schampschot waar men weer mee verder kon.

Bij de presentatie van het rapport werd door voorzitter Aleida Berghorst echter ook gemeld dat er sprake was van ‘bijvangst’, maar deze niet was meegenomen in het onderzoek. Het onderzoek richtte zich immers alleen op Ger Koopmans, en volgens de enquêtecommissie viel die bijvangst niet binnen de scope van het onderzoek. Voorzitter Aleida berghorst liet zich wel ontvallen dat er een e-mail m.b.t. partijfinanciering was aangetroffen, zonder te vermelden op welke partij dit betrekking had.

Afgelopen juni werd deze bijvangst na een WOO-verzoek van NRC door de provincie Limburg al vrijgegeven. Daarbij zat een e-mail uit 2015 van de parttime directeur van Limgroup BV in Horst aan de Maas (vanaf 1999) die tegelijkertijd ook parttime directeur van Terraq BV in Blerick was (vanaf 2002). Volgens de enquêtecommissie viel deze e-mail dus niet binnen de scope van het onderzoek:

Betreffende e-mail is afkomstig van directeur Bert van den Bercken. Ten tijde van de door hem gestuurde e-mail was Ger Koopmans bezoldigd commissaris bij Terraq. Duidelijk schrijft Bert van den Bercken dat hem door zowel gedeputeerde Ger Koopmans als Tweede Kamerlid Raymond Knops om een (financiële) bijdrage voor de CDA-verkiezingscampagne voor de Tweede Kamer en Provinciale Staten is gevraagd. Ook een derde persoon deed een verzoek bij Terraq. De e-mail is naar de zakelijke e-mailadressen van beide politici gestuurd. Het antwoord van Raymond Knops bevestigd de ontvangst.

Van den Bercken vraagt nadrukkelijk aan beiden om instructies hoe te handelen: een bedrag in één keer of uitgesmeerd over meerdere potjes? Verder stelt Van den Bercken dat hij vanuit zijn positie als directeur bij Limgroup BV en Terraq BV het CDA een warm hart toedraagt, zowel lokaal, provinciaal als landelijk. Dat duidt op verdere partijfinanciering, mogelijk ook eerder en in een later stadium bij gemeenteraadsverkiezingen.

De vraag dringt zich hier toch echt op waarom deze e-mail niet is meegenomen in het onderzoek en er niet naar verdere documenten is gezocht die er aantoonbaar moeten zijn, zowel bij de provincie als bij de Tweede Kamer? Er is aantoonbaar een rechtstreekse relatie tussen gedeputeerde, commissaris en CDA-sponsorwerver Ger Koopmans en (de directeur van) Terraq BV. Meerdere petten, meerdere belangen. Geheel in lijn met de scope van het onderzoek.

Netwerkcorruptie
Laten we eens n.a.v. die e-mail nauwkeuriger kijken naar de onderlinge lijntjes van betrokkenen, waaronder financiële. Over Ger Koopmans zijn werkwijze is genoeg bekend geworden. De e-mail voegt echter een nieuwe dimensie toe waarvan Venlo Transparant stelt dat hier toch echt de grens tussen de schijn van en daadwerkelijke belangenverstrengeling werd overschreden. Nader onderzoek, vooral wat betreft partijfinanciering door (rechts)personen die ook een zakelijke relatie hebben of hadden met betrokkenen vanuit diverse functies, is hoogst noodzakelijk.

Met nadruk wijst Venlo Transparant de lezer op de definitie van en het onderzoek naar netwerkcorruptie.

Limgroup BV
Bert van den Bercken kwam begin 2019 in het nieuws. De Limburger besteedde er enkele artikelen aan. Van den Bercken was sinds 1999 directeur. Bij een interne machtsstrijd werd hij echter eind 2016 ontslagen, tegen het advies van de OR. De provincie Limburg greep vervolgens na veel interne onrust in, de belangen waren blijkbaar groot. Ger Koopmans meldde zich bij Limgroup, waarna oud CDA-gouverneur Leon Frissen als procesbegeleider werd ingezet voor het opzetten van een nieuwe bedrijfsstructuur.

LBM
Vanaf 2007 t/m 2016 is CDA-Tweede Kamerlid Raymond Knops ook voorzitter van de Limburgse Bond van Muziekgezelschappen (LBM). Eind 2015 meldt hij in de Algemene ledenvergadering dat er een sponsor is gevonden. Limgroup BV uit Horst aan de Maas met Bert van den Bercken als directeur is bereid vier jaar lang maximaal € 20.000,- per jaar te doneren. De e-mail van Bert van den Bercken aan en het antwoord van Raymond Knops is dan al bijna een jaar oud. Dat de heren elkaar al langer kennen blijkt uit het werkbezoek van Raymond Knops aan Limgroup in 2012, waarbij hij toenmalig staatssecretaris Henk Bleker vergezelde. Raymond Knops woont in Horst aan de Maas en was daar wethouder van 1999 t/m 2005. Burgemeester was indertijd Leon Frissen. Inderdaad, de klusjesman die werd ingevlogen bij de Limgroup.

Afgelopen mei en juli kwam Raymond Knops nog in het nieuws vanwege een rechtszaak aangespannen vanwege publicaties door De Limburger en NRC in 2020. Het ging om de aankoop van een perceel onder de Ruimte-voor-Ruimte regeling waarbij Raymond Knops in 2010 zou zijn bevoordeeld. Dat laatste mochten de kranten volgens de rechter schrijven. Niet dat het om tienduizenden euro’s bevoordeling zou gaan. Dat was namelijk niet voldoende aangetoond. Ger Koopmans meldde zich publiekelijk ter verdediging van Raymond Knops met een aanval op NRC-journalist Joep Dohmen.

Ook na de uitspraak weigeren het college van B&W en de raad van Horst aan de Maas een onafhankelijk onderzoek in te stellen.

De LBM wordt sporadisch gesubsidieerd door de provincie Limburg en werd structureel gesubsidieerd door het weer door de provincie Limburg gesubsidieerde Huis van de Kunsten Limburg. Daar vinden we inmiddels oud CDA-wethouder Jan Loonen uit Venray als lid van de Raad van Toezicht. Die stapte zoals bekend ook na een gronddeal en een motie van wantrouwen in 2021 op. Er is natuurlijk niets mis met het subsidiëren van volkscultuur zoals de LBM, maar in het licht van de vele integriteitskwesties en onderlinge verbanden krijgt deze sponsordeal  toch een heel andere schijn.

Verslag Algemene leden Vergadering 14 november 2015:

Ger Koopmans liet zich als gedeputeerde ook op deze Algemene ledenvergadering zien. Tijdens zijn presentatie werd zijn rol als president van de OLS (die Koopmans per se wilde behouden bij zijn benoeming als gedeputeerde) en de samenwerking met de LBM benadrukt. Raymond Knops gaf eerder al aan zich in 2016 niet herkiesbaar te stellen. Beiden hebben uiteraard enkel en alleen lof voor elkaar.

Beschermheer bij LBM was tot zijn aftreden gouverneur Theo Bovens (CDA). Raymond Knops werd opgevolgd door oud CDA-gedeputeerde Noël Lebens.

Lokale politiek
Om terug te komen op de e-mail en het daarin ook lokaal toegedragen ‘warm hart’. Omroep Venlo publiceerde eind 2021 - een paar maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen - een onderzoek naar financiering van de lokale politiek. Inzicht in welke bedrijven of personen doneren aan partijen is er nauwelijks. Vooral bij de traditionele machtspartijen die stelselmatig aan de knoppen zitten of op topambtelijk niveau zijn oververtegenwoordigd. Bij tijd en wijle duiken in de politiek en in de media vragen op en worden zelfs beschuldigingen geuit m.b.t. al dan niet opzettelijke bevoordeling van familie, vrienden en/of partijgenoten.

Een van de weinige zo niet de meeste strikte weigeraar van inzage is de Venlose VVD. Niet gek natuurlijk, met een verleden rondom Jos van Rey, Piet van Pol en Mark Verheijen, en nog wat recentere vastgoeddeals. Volgens Omroep Venlo wil de Venlose VVD geen antwoorden geven op vragen over financiën. ’De kiezer wordt daar niet wijzer van’, aldus de campagneleider. De Venlose VVD beschikt sinds 1999 over financiële steun van Stichting vrienden van de VVD. Bestuurslid en penningmeester sinds 2009 is J. Berden, financieel directeur van het gelijknamige familiebedrijf. In 2020 ontving hij van regio vicevoorzitter en inmiddels gedeputeerde Stephan Satijn de Thorbeckepenning voor uitzonderlijke diensten.

Venlo Transparant denkt daar toch anders over dan de Venlose VVD. Er zijn meer dan genoeg dossiers die grote vragen opwerpen over het al dan niet opzettelijk bevoordelen van familieleden, vrienden en bepaalde ondernemers vanuit het gemeentebestuur. Voornamelijk waar het gaat om de (onderhandse) verkoop van gemeentelijk vastgoed, verleende vergunningen, het vergeven van subsidies, opdrachten en baantjes.

Transparantie over donaties en data, gekoppeld aan deals met de gemeente Venlo, zouden nog weleens voor de nodige beantwoording van die vragen kunnen gaan zorgen.