Displaying items by tag: wet open overheid

Over de verkoop van Bolwaterstraat 31 (gemeentelijk vastgoed) in Venlo kon u eerder uitgebreid lezen. Deze verkoop vond in 2015 / 2016 plaats. Koper was VVD-raadslid Martin Camp met zijn zakelijk partner. De laatste kocht zelfs meerdere panden van de gemeente - onderhands. De verkoop was onderdeel van een groot dossier aan meldingen over misstanden binnen de wijk Q4. Inmiddels is duidelijk dat net als de gemeente Venlo ook de provincie Limburg een zeer kwalijke rol heeft gespeeld bij het toedekken van deze casus.

Martin Camp benodigde een Ontheffing verboden handelingen van de provincie, ex. Artikel 15 van de Gemeentewet, anders zou de verkoop niet rechtsgeldig zijn. Maar ook daar ging het nodige (opzettelijk) mis, blijkt na jaren, terwijl er zelfs een integriteitsonderzoek liep uitgevoerd door Necker van Naem. Zie Doofpot. Dat onderzoek gebeurde na overleg met Martin Camp i.o.v. burgemeester Anton Scholten (VVD) met ondersteuning van de kabinetschef, die beiden zelf deel uitmaakten van de casus.

Rapport Necker van Naem: Onderzoek naar handelen van raadslid Martin Camp, blz. 21:


Rapport Necker van Naem: Onderzoek naar handelen van raadslid Martin Camp, blz. 36:


Wob / Woo
Afgelopen februari diende beroep bij de rechtbank Limburg inzake een verzoek op de Wet openbaarheid van bestuur uit februari 2021 bij de provincie Limburg. Inderdaad, 3 jaar terug. De redelijke termijn van twee jaar voor de bezwaar- en beroepsprocedure werd daarbij ruimschoots overschreden. Voor de zitting werd door verzoeker (eiser) oud-Gouverneur en huidig Eerste Kamerlid en fractievoorzitter Theo Bovens (CDA) als getuige opgeroepen. Hij kwam niet, maar stuurde wel een brief. De rechter weigerde ook hem te horen, evenals andere met naam en functie genoemde topambtenaren van de provincie Limburg. Ondanks dat het om een integriteitskwestie ging waar meerdere onderzoeken naar hebben plaatsvonden en al twee maal aangifte in is gedaan.

Het weigeren van getuigen is niet eens zo’n probleem als de rechter maar kritisch is op het bestuursorgaan (verweerder), en er een gelijk speelveld bestaat tussen eiser (veelal een burger) en verweerder. Als een rechter het echter telkens wel eens is met het bestuursorgaan zonder dat daarvoor bewijs wordt aangeleverd, en andersom met de burger niet, zelfs als bewijs wél wordt aangeleverd, maar zonder deugdelijke motivering van tafel wordt geveegd, lijkt er meer aan de hand.

Bij een verzoek op de Wet openbaarheid van bestuur (de huidige Woo) gaat het om het verkrijgen van documenten om besluitvorming te reconstrueren. Daarbij heeft u wel een betrouwbare overheid nodig, want het bestuursorgaan kan altijd beweren dat er geen documenten zijn, zonder dat u de middelen heeft om dat te controleren. Het is dan aan verzoeker (eiser) om bij de rechter aannemelijk te maken dat er meer documenten zijn of behoren te zijn, zoals onder archiefwet.

In rechtbankland heeft men daar vaste jurisprudentie voor welke gemakkelijk door bestuursorganen en meebuigende of wegkijkende rechters misbruikt kan worden. Gewoon blijven ontkennen, dan is eiser, die geen verdere middelen ter beschikking heeft, of als deze hem worden geweigerd (zoals getuigen oproepen) buitenspel gezet. Vooral in zaken waar politieke ambtsdragers een rol spelen. Die wil je natuurlijk niet in verlegenheid brengen of beschadigen:

‘…wanneer een bestuursorgaan stelt dat na onderzoek is gebleken dat een bepaald document niet of niet meer bij hem berust en een dergelijke mededeling niet ongeloofwaardig voorkomt, in beginsel aan degene die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat, in tegenstelling tot de uitkomsten van het onderzoek door het bestuursorgaan, een bepaald document toch bij dat bestuursorgaan berust. Voor zover openbaarmaking wordt verzocht van documenten die niet (meer) bij het bestuursorgaan berusten maar bij het bestuursorgaan hadden behoren te berusten, mag van dit bestuursorgaan worden verwacht dat het al het redelijkerwijs mogelijke doet om deze documenten alsnog te achterhalen.’

Omdat de rechter bepaalt is de vraag wat de criteria zijn voor geloofwaardigheid, aannemelijkheid en redelijkerwijs, en hoe die in een uitspraak worden onderbouwd? Het is aan degene die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat een bepaald document wel onder het bestuursorgaan berust of had moeten berusten. Dus de mogelijkheid om getuigen op te roepen om (meer dan) aannemelijk te maken dat er meer documenten moeten zijn of hadden moeten zijn, gezien de beschikbare documenten, de tijdlijn en daarop volgende afwezige besluitvorming en verslaglegging, wordt op deze wijze eiser ontnomen. Maar daarover later meer.

Interne memo Kabinet aan Gouverneur Theo Bovens inzake onderzoek Q4 Venlo door EY d.d. 12 september 2016:


De beul van Martin Camp
Centraal in de procedure stond een memo van huisadvocaat AKD van 14 november 2016 welke in een Wob-procedure in 2018 door de provincie Limburg werd achtergehouden. Deze werd niet (deels dan wel geheel) geweigerd c.q. geheel niet kenbaar gemaakt, terwijl die wel onder de reikwijdte van het verzoek viel, ook niet na bezwaar. De memo werd, net als intern juridisch advies en extern aangeleverde informatie bij de senior adviseur bestuurlijke zaken van de provincie Limburg, niet gedeeld met Necker van Naem.

Necker van Naem nam destijds contact op met dezelfde senior adviseur bestuurlijke zaken, kabinetslid van Gouverneur Theo Bovens. Uit een e-mail van hem aan Gouverneur Theo Bovens en kabinetschef Norbert Dolman liet hij weten dat hij er weinig voor voelde ‘…om straks de beul van Martin Camp te worden.’ Vooropgezet plichtsverzuim?


Tussen de senior adviseur bestuurlijke zaken en Necker van Naem is meermaals contact geweest, zowel telefonisch als per e-mail. Deze senior adviseur is degene die al jarenlang over aanvragen en ontheffingen ex. artikel 15 Gemeentewet gaat en de Gouverneur daarover adviseert. Daarbij is hij ook betrokken bij benoemingen en herbenoemingen van burgemeesters.

E-mail Necker van Naem aan senior adviseur bestuurlijke zaken, kabinet CdK d.d. 28 oktober 2016. Uit deze email volgt dat er ‘zojuist’ contact is geweest, na eerder telefonisch contact op 20 oktober 2016:


Opmerkelijk: de melder van de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31 werd ondanks zijn schriftelijk aanbod en ontvangstbevestiging van 17 november 2016 (3 dagen ná de memo van AKD advocaten) niet door Necker van Naem uitgenodigd om toelichting te geven en extra gedetailleerde informatie aan te leveren.



Een dag later krijgt niet alleen Gouverneur Theo Bovens antwoord op zijn vraag, maar ook meerdere ambtenaren CC. Niet alleen het AKD advies wordt daarin nadrukkelijk vermeld maar ook de consequenties:


De verleende ontheffing aan Martin Camp werd niet ingetrokken. Informatie werd zowel voor Necker van Naem in 2016 als de Wob-verzoeker in 2018 achtergehouden. Er is geen enkel document verstrekt waaruit blijkt dat er overleg of besluitvorming heeft plaatsgevonden om dat wel of niet te doen, of nader onderzoek te verrichten naar het handelen van Martin Camp en de gemeente Venlo. Het enige dat de provincie Limburg deed was verwijzen naar het rapport van Necker van Naem van 22 december 2016, dat op 12 januari 2017 nog werd gewijzigd en toen pas ter beschikking werd gesteld. De provincie Limburg wist dat het een incompleet onderzoek en rapport was door het achterhouden van beschikbare informatie door de provincie Limburg zelf. GS en met name portefeuillehouder Theo Bovens stelde zich daarmee als bevoegd gezag laakbaar op.

Aangiftes OM
In 2018 werd door de melder inzake de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31 aangifte gedaan bij het OM Limburg. Ook dat nieuws bereikte Gouverneur Theo Bovens. In 2019 werd nogmaals en uitgebreider aangifte gedaan door de (inmiddels ontslagen) klokkenluider van de gemeente Venlo. Nu ook tegen burgemeester Antoin Scholten en betrokken topambtenaren van de gemeente Venlo. Door de gemeente Venlo zijn talloze documenten nog steeds niet verstrekt.


De brief van Theo Bovens
Theo Bovens is sinds zijn opstappen als Gouverneur in 2021 alweer van baantje naar baantje aan het hoppen. Net als bij Ger Koopmans is het weer business as usual terwijl er nog lang geen zicht is op alle Limburgse misstanden en onderzoeken waarbij beiden zijn betrokken of verantwoordelijk voor waren. Puinruimen laat men aan burgers, melders en klokkenluiders over die ook onder SP-coryfee Emile Roemer (portefeuillehouder Integriteit en Algehele Juridische Zaken) hun levens niet alleen zuur worden gemaakt, maar in bepaalde gevallen zelfs bijna onmogelijk. Op alle fronten heerst eensgezinde tegenwerking. Dezelfde bestuurscultuur die voorheen pompeus werd afgeserveerd staat met de hakken in het zand, zowel in het Gouvernement als daarbuiten.


In de brief van Theo Bovens herhaalt oud-Gouverneur en huidig senator Theo Bovens meerdere malen dat hij zich weinig tot niets kan herinneren van de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31. Niets van de verleende ontheffing, niets van de talloze persvragen en krantenartikelen, niets van de AKD-memo, interne juridische adviezen, niets van de 3 integriteitsonderzoeken in 2016 en 2017 in Venlo, en niets van de talloze e-mails tussen hem en zijn topambtenaren waarin deze zaken werden besproken.



Het is ook wat, al die Limburgse integriteitskwesties die je na 10 jaar Gouverneurschap moet onthouden, en waarvan slechts één je uiteindelijk de kop kostte. Hoeder van de Limburgse integriteit. Streep eronder, zand erover. Puinruimen moet je aan anderen overlaten. Waarheidsvinding ook.

Uitspraak
In een volgend artikel zal de uitspraak van de rechtbank Limburg worden geanalyseerd. Opmerkelijk: de rechter die Theo Bovens weigerde te horen, weigerde ook de brief van hem aan het dossier toe te voegen. Verder oordeelde de rechter het beroep op alle inhoudelijke punten ongegrond, ook en zelfs specifiek inzake de memo van AKD. De rechter vergat echter op de zitting te vertellen dat zijzelf van 2011 t/m 2018 als advocaat werkzaam was voor AKD (al ruim 10 jaar huisadvocaat van de provincie Limburg), en weigerde vragen daarover te beantwoorden.

Zoals u eerder in Marmeren vloeren en ijzeren gordijnen onder het kopje Archivering Meldpunt bestuurscultuur heeft kunnen lezen, hanteert de provincie Limburg een nogal losse omgang met het deugdelijk en naar waarheid besluiten nemen, vooral bij Wob- en Woo-verzoeken. Om te illustreren dat er sinds de bestuurscrisis in 2021 geen enkele verbetering is te bespeuren, herhaald VT het (minimaal aangepast) voorbeeld met bureau Berenschot en vult dit aan met een recenter voorbeeld met CAPRA advocaten.

Berenschot - Archivering Meldpunt bestuurscultuur
U kon eerder lezen over de wijze waarop de provincie omging met het archiveren van de e-mailbox van het Meldpunt bestuurscultuur in 2021, waar alle meldingen binnenkwamen en verdere correspondentie mee werd gevoerd: die werd verwijderd, de toegang onmogelijk gemaakt en een back-up was volgens de provincie niet nodig. De enige die nog over de inhoud beschikte was opdrachtnemer Berenschot.

Naar nu blijkt zijn alle documenten m.b.t. het e-mailadres This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. daar nog steeds gearchiveerd. De provincie wijst echter telkens verzoeken af met als motivering dat documenten niet bij de provincie berusten. Dat deugt natuurlijk niet, en al helemaal niet onder de WOO.

Immers, het e-mailadres was van de provincie Limburg en bevond zich ook op de provinciale server. Toegang door de provincie was er wel degelijk (autorisaties). Ook hier is weer de nodige mist en misleiding gecreëerd om maar geen inzicht en toegang te verschaffen, en documenten uiteindelijk te verstrekken.

Begin 2022 werden twee WOB-verzoeken ingediend inzake het Meldpunt bestuurscultuur (2021) en de Commissie Visser, die werd ondersteund door Berenschot. NRC verzocht op 2 februari 2022 om interne en externe correspondentie. Een burger verzocht op 8 februari 2022 om de meldingen, de resultaten van de beoordelingen en de wijze van beoordelingen. Het college van GS verstrekte bij het laatste verzoek geen enkel document. De e-mailbox met inhoud en autorisaties werd kort daarvoor, op 28 januari 2022, verwijderd.

In de beslissing op het WOB-verzoek van de burger – in mandaat door JZ - werd echter verzwegen dat de verzochte documenten zich nog wel bij Berenschot bevonden. In het besluit werd slechts verwezen naar de Commissie Visser, een extern bureau, en het inmiddels gesloten Meldpunt.

GS besluit WOB-verzoek d.d. 24 februari 2022:

Uit een interne memo blijkt echter dat het de provincie (opdrachtgever) is geweest die Berenschot heeft verzocht de meldingen te bewaren, en daar ook qua duur, nadere afspraken over heeft gemaakt.

Interne memo van de directie inzake archiveren documenten meldpunt(en) bestuurscultuur d.d. 17 mei 2022:

Zoals de provincie hier zelf aangeeft is er sprake van een Verwerkersovereenkomst, een Verwerker en een Verantwoordelijke. Hierbij gaat het om gebruik van persoonsgegevens onder de AVG. In (zo goed als) alle gevallen zal de opdrachtnemer (Verwerker) bij een verzoek doorverwijzen naar de opdrachtgever (Verantwoordelijke), in dit geval de provincie, of dat nu een verzoek is onder de WOO of de AVG.

En onder de huidige WOO maakt het niet uit of documenten nu berusten bij de provincie Limburg zelf of bij Berenschot. De provincie probeert hier onder reguliere transparantie en vaste jurisprudentie uit te komen met een irrelevant en vergezocht excuus. Berenschot sloot een overeenkomst met de provincie, handelde in opdracht van de provincie, ontving instructies van de provincie, en werd betaald door de provincie. Bij de provincie Limburg weten ze dit wel, maar doen ze het gewoon niet.

Woo, artikel 4.1 lid 1
Eenieder kan een verzoek om publieke informatie richten tot een bestuursorgaan of een onder verantwoordelijkheid van een bestuursorgaan werkzame instelling, dienst of bedrijf. In het laatste geval beslist het verantwoordelijke bestuursorgaan op het verzoek.

CAPRA - Risicoanalyse integriteit kandidaat gedeputeerden
Het tweede voorbeeld volgt uit documenten m.b.t. de opdracht Risicoanalyse integriteit kandidaat gedeputeerden die in 2023 aan CAPRA advocaten werd gegund i.v.m. het nieuw te vormen college. CAPRA advocaten verrichtte onderzoek naar elke kandidaat gedeputeerde en stelde daarover een rapportage op.

Handreiking Risicoanalyse Integriteit Openbaar Bestuur 2023:

De Commissie van onderzoek geloofsbrieven werd ondersteund door de griffier en door (ook weer) een extern ingehuurde adviseur. De Commissie onderzoek geloofsbrieven bestond in 2023 uit de volgende 7 leden:

- Statenlid Ruby Driessen / FvD
- Statenlid Aleida Berghorst / PvdA
- Statenlid Mirjam Depondt-Olivers / CDA
- Statenlid René Claassen / PVV
- Statenlid Heidi van der Pol / BBB
- Extern adviseur Lenny Vulperhorst
- Griffier / ondersteuning Alexander Pregled


De rapportages van CAPRA werden afgeleverd bij het cluster Kabinet van de CdK. De twee eerste rapportages betroffen kandidaat gedeputeerden Michael Theuns (CDA) en Stephan Satijn (VVD), met datum 26 mei 2023. Dat blijkt uit een later opgestelde en naar de provincie gestuurde inventarisatielijst door CAPRA. Die datum komt overeen met in onderstaande email vermelde ‘vorige week vrijdag.’

Nog voor het aanleveren van de 4 resterende rapportages, gedateerd 9 en 15 juni 2023, verzoekt een ambtenaar van het cluster Kabinet nadrukkelijk dat de archivering enkel bij CAPRA dient plaats te vinden. De enige kandidaat gedeputeerden met twee versies, en daarmee twee datums, zijn Stephan Satijn en Léon Faassen.

Vertrouwelijke e-mail anonieme ambtenaar van het cluster Kabinet van de CdK aan anoniem en CC: Kabinetschef R. van Dinther-Willems d.d. 6 juni 2023:






Bovenstaande motivering om af te wijken van wettelijk bepaalde archivering bij de provincie Limburg is op zijn zachts gezegd dubieus. De Handreiking risicoanalyse Integriteit openbaar bestuur 2023 bevat inderdaad geen bepaling omtrent de archivering, maar dat is irrelevant. Dat betreffende ambtenaar van het cluster Kabinet stelt dat de Handreiking voor de provincie leidend is, is zelfs volledige onzin. Leidend is de Archiefwet 1995, en die is helder en eenduidig. Daarbij heeft de provincie Limburg enkele maanden daarvoor nog het Besluit informatiebeheer provincie Limburg 2023 gepubliceerd. Nergens is sprake van (geoorloofd) extern archiveren bij een private partij als CAPRA. Verder worden de risicoprofielen van de kandidaat-gedeputeerden uit 2021 (uitgevoerd door - weer - Berenschot) wel bij de provincie bewaard.

Let even goed op het tijdstip van bovenstaande e-mail: 18:34 uur. Enkele uren daarvoor, op 6 juni 2023 om 12:53 uur, ontving de provincie Limburg namelijk een Woo-verzoek inzake gedeputeerde Stephan Satijn:

De in de inventarisatielijst van bij CAPRA advocaten berustende documenten is een rapportageversie d.d. 26 mei 2023 m.b.t. Stephan Satijn vermeld. Deze viel onder de reikwijdte van het Woo-verzoek. In het besluit en het besluit op bezwaar werd deze rapportageversie niet vermeld.

Brief CAPRA aan PS
Na afronding en levering van de rapportages stuurde CAPRA op 15 juni 2023 een brief aan de leden van PS waarin inzage in de rapportages werd verleend. Als voorwaarde diende elk statenlid de geheimhoudingplicht te ondertekenen. Deze brief aan de leden van PS was echter niet opgesteld door CAPRA, maar door Juridische Zaken van de provincie, met als enig doel deze te versturen op briefpapier van CAPRA. Dat blijkt uit een e-mail van de anonieme ambtenaar van het cluster Kabinet van de CdK:




Dubbele kosten? Ambtenaren in dienst van CAPRA? Misleiding van PS? Blijkbaar niemand die zich binnen de provincie Limburg hierover druk maakt.

Vernietiging
Alle kopieën - brieven van de CdK, rapportages van CAPRA advocaten - die de Commissie onderzoek geloofsbrieven ter inzage kreeg, werden na afronding van de gehele procedure vernietigd door de anonieme ambtenaar van het Kabinet van de CdK:



De enige (originele) rapportages berusten vanaf dat moment niet (meer) bij de provincie Limburg, maar afwijkend van bij wet bepaalde archivering, op uitdrukkelijk verzoek van de provincie enkel nog bij CAPRA advocaten. De vraag is, waarom? Uit niets blijkt dat er een veiligheidsprobleem is bij de provincie Limburg. Bang voor lekken, of (uiteindelijk) moeten verstrekken, onder de WOO?



Uit geen enkel document blijkt dat CAPRA advocaten zelf vraagtekens zet bij deze handelwijze, uitleg verlangt of anders adviseert. CAPRA kent natuurlijk de wet, of zou deze moeten kennen, en de vele integriteitskwesties van de afgelopen jaren in Limburg kunnen hen niet zijn ontgaan. Betreffend kantoor van CAPRA resideert namelijk in Maastricht. Kern van de vraag is natuurlijk of er in de rapportages zaken staan vermeld die zijn afgezwakt, of zelfs zijn weggelaten, omdat het politiek niet gewenst was.

De extern adviseur van de Commissie geloofsbrieven stelde voorafgaand aan de individuele gesprekken met de kandidaat-gedeputeerden een aantal vragen op die relevant zouden kunnen zijn. Deze zijn echter allemaal zwartgelakt. Welke zaken door de Commissieleden precies zijn benoemd, of door de kandidaat-gedeputeerden nog uit eigen beweging ter sprake zijn gebracht, blijven dus onbekend.

Stephan Satijn
Zoals eerder gepubliceerd werd een melding over Stephan Satijn in 2021, en opnieuw in 2022, ongemotiveerd niet door de provincie Limburg onderzocht. Uit de met de CdK gemaakte beheersafspraken 2021 en 2023 kan worden afgeleid dat de meldingen over Stephan Satijn daarin niet zijn meegenomen. Inmiddels maken deze wel deel uit van procedures en bleek recent dat door juridische zaken in 2021 al een signaal werd afgegeven richting GS.

Nota voor GS van Juridische zaken en inkoop d.d. 6 december 2021:

Navraag leerde dat zowel tijdens de vergadering van het besluit van 6 juli als van het besluit op bezwaar 21 december 2021 de Venlose oud-wethouders Ad Roest en Stephan Satijn aanwezig waren. Met name Stephan Satijn verschoont zich vanaf zijn benoeming en i.t.t. zijn collega’s niet bij beraadslaging en besluitvorming over dossiers waar hij medeverantwoordelijk voor was, direct bij betrokken en/of zelf onderwerp van is. Recent weer bij een Woo-verzoek inzake het Meldpunt bestuurscultuur 2022. Daar ondertekende hij in eigen persoon het besluit op bezwaar d.d. 4 juni 2024, waarin verzochte documenten integraal werden geweigerd, inclusief documenten over de beoordeling en afhandeling van de melding over hemzelf.

Fopcultuur
Meerdere melders bij het Meldpunt bestuurscultuur concludeerden al dat de Limburgse bestuurscultuur op hetzelfde niveau opereert als vóór de benoeming van Gouverneur Emile Roemer. Het blijft wegkijken om de eigen positie en carrière niet te schaden. Melders worden genegeerd, van het ene ambtelijk kastje naar het andere gestuurd, of volledig afgebrand. Als hulp worden daarvoor dure bureaus en advocaten (onnodig) ingeschakeld. Dat kost veel tijd en geld, in sommige gevallen zelfs absurd en onverantwoord veel.

Ondertussen gaat men op dezelfde voet verder. Misstanden worden onder de mat geveegd, betrokken ambtenaren en bestuurders de hand boven het hoofd gehouden, of als het niet anders kan met een regeling via de zij- of achterdeur begeleid naar een nieuwe baan. De ‘banencarrousel’ zoals ook de SP dat al jaren noemt, is een bewezen recept om een halsstarrige bestuurscultuur in stand te houden.

De goedlachse Gouverneur kan dan wel veel aan beeldvorming doen, maar allang is duidelijk dat van zijn zijde geen enkele verbeterde bestuurscultuur te verwachten is. Daarvoor heeft hij vanuit zijn positie niet alleen genoeg mogelijkheden laten schieten, maar ze zelf ook om zeep geholpen. De enige reden dat de provincie Limburg nauwelijks nog meldingen over integriteit en bestuurscultuur binnen krijgt, is omdat niemand er meer vertrouwen in heeft. Het is simpelweg holle borstklopperij.