Displaying items by tag: verschoningsplicht

Emile Roemer (SP) is sinds 1 december 2021 Gouverneur van Limburg. Emile Roemer is portefeuillehouder Algemene Juridische Zaken. Hij is ook portefeuillehouder bestuurlijke en ambtelijke Integriteit. Emile Roemer werd aangesteld als wegbereider voor een ‘nieuwe’ bestuurscultuur. Althans, dat dacht iedereen. U heeft eerder meerdere malen tot in detail kunnen lezen over hoe dat in de praktijk uitpakte. Daarover is echter nog lang niet alles bekend.

Meldpunt
Onder Emile Roemer werd in 2022 het tweede meldpunt bestuurscultuur geopend om melders die ontevreden waren over de (non)behandeling door het eerste meldpunt, de mogelijkheid te bieden hun melding nogmaals onder de aandacht te brengen. Alle melders werden echter wederom het donkere provinciale moeras ingestuurd. Enkelen lieten het er niet bij zitten en schreven uitgebreide brieven aan PS en GS hoe dat in zijn werk ging. Ook Statenvragen van GL en PvdD mochten niet baten: de doofpotdeken daalde weer langzaam neer door dwangmatig wegkijken. Ondertussen hopten bestuurlijk verantwoordelijken die in 2021 moesten opstappen van baantje naar baantje. Iedereen stond erbij, keer ernaar, en greep (weer) niet in.

AKD
AKD is een van de grotere advocatenkantoren in Nederland, al ruim 13 jaar huisadvocaat van de provincie Limburg en adviseert en procedeert namens GS in talloze (politiek gevoelige) dossiers. Dossiers waar soms meldingen van integriteitsschendingen over zijn geweest of zelfs aangiftes zijn gedaan. Dat kost de belastingbetalende Limburger veel geld. Daarbuiten wordt AKD met regelmaat en/of structureel ingehuurd door een aantal Limburgse gemeenten en het Waterschap. Een lappendeken aan bestuurlijke en financiële belangen dus. VT gaat een inkijk geven hoe lucratief die relaties voor AKD zijn en welke belangen op de achtergrond spelen.

Controlecommissie
In 2014 werd i.o.v. de controlecommissie van PS Limburg onderzoek verricht naar genomen maatregelen m.b.t. het terugdringen van externe inhuur. Stelselmatige inhuur van AKD vond al vanaf 2012 plaats.

Onderzoek effectiviteit maatregelen voor terugdringen externe inhuur d.d. 26 juni 2015:

Zoals u waarschijnlijk weet is Pels Rijcken de landadvocaat. In 2020 startte het OM startte een onderzoek naar miljoenenfraude door toenmalig bestuursvoorzitter Frank Oranje, die kort daarop zelfmoord pleegde. Ook de provincie Limburg verloor geld door de fraude bij Pels Rijcken. Dat meldde gedeputeerde Ger Koopmans (CDA) die een paar weken later zelf opstapte, vergezeld en gevolgd door het gehele college. Het was het begin van de gehele trits meldpunten, (pseudo)onderzoeken, en integriteitsschendingen die Emile Roemer simpelweg liet ‘rusten’, zoals die van Ger Koopmans.

Nederweert I
Wellicht heeft u 21 juni jl. een uitgebreid artikel in De Limburger gelezen over de jarenlang juridische strijd van een ex-ambtenaar van de gemeente Nederweert. Deze ex-ambtenaar voert al sinds 2009 procedures om de werkelijke reden van zijn ontslag, en de gehele gang van zaken daarna, boven water te krijgen. Klachten over het onbehandeld blijven door het college en het niet doorsturen van verzoeken aan de raad leidde uiteindelijke tot de onthulling dat het college - zonder bekend formeel besluit - geheimhouding had opgelegd aan de raad zonder de ex-ambtenaar daarvan in kennis te stellen. Er werd door de gemeente simpelweg niet geantwoord in strijd met wetgeving met als resultaat: meer brieven om opheldering. De raad liet het er, op een uitzondering na, bij zitten.

Vanwege de vele brieven werd de ex-ambtenaar als misbruiker en stalker weggezet en systematisch in een juridische dwangbuis gehesen. Ook de rechtbank Limburg ging hier in mee en legde niet alleen een algemeen contactverbod richting de gemeente op maar eveneens dwangsommen. Zorgvuldige afwegingen of een diepgaande toetsing bleef keer op keer uit - een uitzondering daargelaten. Rechter na rechter week niet af van voorgaande uitspraken van collega’s of deden er zelfs een schepje bovenop, soms met uitspraken tijdens de zitting die duiden op vooringenomenheid. U vraagt zich dan af: is hier sprake van tunnelvisie, zijn betrokken rechters niet kundig, of deugen ze gewoon niet?

De ex-ambtenaar was ook een van de 8 melders die openlijk kritiek uitten op het tweede meldpunt bestuurscultuur van Emile Roemer. Maar die luisterde niet.

Opmerkelijk: in het artikel van De Limburger spreken meerdere personen, al jaren vanuit hun functie en expertise betrokken bij deze casus, zich expliciet uit. Twee daarvan waren betrokken middels inhuur via de provincie Limburg, waaronder de voormalige Programmamanager van het meldpunt bestuurscultuur 2022. De algehele conclusie is eenduidig: de zaak stinkt, van voor tot achter. Een raadslid werd zelfs door de burgemeester onder druk gezet en geïntimideerd. Maar waarom is niet eerder naar deze personen geluisterd en vervolgens door verantwoordelijken niet ingegrepen? En als het hier al overduidelijk niet deugt, hoe zit dat dan met de andere meldingen?

In weekblad Elsevier van 6 mei 2023 werd Emile Roemer geïnterviewd. Daarin zegt hij over de meldingen het volgende:

Inderdaad, maar dat had niet alleen beter gekund, dat had zelfs gemoeten.

Follow The Money verhaalde in 2019 uitgebreid over het inzetten van advocatenkantoren in klokkenluiderszaken en/of arbeidsgeschillen: Capra: de pitbull van de overheid. In de casus van de ex-ambtenaar werden beide ingezet: zowel AKD als Capra. AKD factureerde van 2017 t/m 2020 € 353.000,- bij de gemeente Nederweert en stuurde aan op misbruik van recht. De totale kosten lopen inmiddels richting een miljoen, exclusief ambtelijke uren.

Geldverkwisting
Aangezien na de brief van de 8 melders en vragen vanuit de Staten er geen deugdelijke uitleg over de wijze van behandeling door de Gouverneur en het college werd gegeven, werden meerdere Woo-verzoeken ingediend. Een Woo-verzoek van de ex-ambtenaar werd door het college van GS volledig geweigerd, ook na bezwaar. In de conceptbrief en de definitieve brief van Emile Roemer aan hem stonden aantoonbaar tegenstrijdigheden in de conclusies. Een tweede Woo-verzoek van een tweede melder werd opgesplitst in twee besluiten, waarbij in deelbesluit 1 een honderdtal documenten werd verstrekt. Daaruit bleek dat een en ander weer op de ‘oude’ manier was afgedaan. Niks nieuwe bestuurscultuur.

In deelbesluit 2 werden alle verzochte documenten integraal geweigerd, ook na bezwaar. Het zou gaan om ’duizenden documenten’ terwijl op geen enkele wijze de zoekslag noch de documenten inzichtelijk werden gemaakt. Geen enkel document werd volgens de systematiek van de Woo per (alinea) beoordeeld. Al snel bleek dat AKD advocaten hierbij was betrokken. Zie Update 15 augustus 2024.

En net als bij de inhuur van de Programmamanager bleek geld ook hier geen rol te spelen. Het besluit tot integraal weigeren werd voor de inhuur genomen door de provincie. AKD diende enkel juridische onderbouwing aan te dragen en ondersteuning te leveren.

 
De opdracht aan AKD advocaten werd een week later ‘krachtens mandaat en volmacht’ bevestigd door clustermanager Concern H. Yazar.

Uit verstrekte documenten blijkt dat de provincie Limburg van oktober 2023 tot november 2024 een slordige € 36.000,- aan AKD advocaten heeft uitgegeven, enkel en alleen om in de bezwaarprocedure en richting beroep documenten onder deelbesluit 1 en alle documenten onder deelbesluit 2 integraal te blijven weigeren. Dat deze kosten inmiddels zijn opgelopen is meer dan aannemelijk; het beroep moet immers nog dienen. Schreef AKD in de bezwaarfase nog beide verweerschriften op eigen briefpapier, in de beroepsfase werd het verweerschrift door AKD ondersteunt en op briefpapier van de provincie ingediend, ondertekend door de clustermanager Concern die eerder de opdracht aan AKD verstrekte. De ‘nieuwe’ Limburgse bestuurscultuur in de praktijk.

Iedereen die met enige regelmaat een Woo-verzoek indient weet hoe de tactiek van de overheid werkt: vertragen door juridiseren, vrijgave van documenten zo moeilijk mogelijk maken en verzoeker op achterstand zetten. Dat rechtbanken daarmee onnodig worden belast is een extra voordeel. Dan duurt het nog langer voordat het op zitting komt. De overheid laat zich daarbij al te graag gebruiken als melkkoe.


Bedenk wel, het cluster Algemene Juridische Zaken had het verzoek zelf kunnen afhandelen, maar gaf aan dat de inzet van AKD noodzakelijk was, wat nergens uit blijkt. Het besluit was immers al genomen. Het integraal weigeren van documenten onder de Woo is in de regel volstrekt geleuter, niet begrijpelijk, en feitelijk ook onbehoorlijk door op zulke wijze publiek geld te verkwisten. Zou Emile Roemer en ondergeschikten het gewoon niet uit eigen zak moeten terugbetalen? Is hier niet sprake van misbruik, enkel en alleen om misstanden m.b.t. het meldpunt opzettelijk te verdoezelen?

In dossier Californië besloot GS na druk vanuit burgers, politiek en pers, een aantal geheime documenten onder de Wet Open Overheid actief te openbaren (Hoofdstuk 3 Woo). De wet biedt expliciet die mogelijkheid, maar het blijft een afweging van het bestuursorgaan. Dus waarom maakt de provincie daar zo goed als geen gebruik van? Zie punt 12.

Evenals dossier Californië is bij het Meldpunt bestuurscultuur sprake van een zwaarwegend algemeen belang dat gepaard gaat met maatschappelijk debat, het gaat immers om meldingen van (vermoede) misstanden m.b.t. de provincie, Limburgse gemeenten en het Waterschap. De melders kregen nul op rekest toen om uitleg en inzage werd verzocht op welke wijze onderzoek was verricht en conclusies tot stand waren gekomen. Meerdere melders maakten (tussentijds) bezwaar. De toegezegde ‘vertrouwelijkheid’ jegens de melders waar de provincie nu als weigergrond mee schermt, werd eerder misbruikt om de meldingen na het eerste meldpunt wéér te neutraliseren: Catch, Kill and Bury part 2. De casus Nederweert toont dat tot in detail aan.

Rechtbank Limburg
Mocht u ooit gedurende een procedure beroep aantekenen waarbij AKD advocaten of enig ander ingehuurd kantoor als gemachtigde van de tegenpartij betrokken is, let u dan goed op welke rechter uw zaak behandelt. Het zou zomaar eens kunnen dat het gaat om een oud-advocaat die voorheen heeft gewerkt voor AKD of een ander kantoor, of daar anderszins aan gelinkt is. Dat de rechtspraak in Nederland niet naar behoren functioneert, vooral waar het gaat om procedures waarin de burger tegenover de overheid staat, is sinds het Toeslagenschandaal breed bekend. Maar daarvoor zijn er ook al de nodige onderzoeken en publicaties m.b.t. rechters en (de schijn van) belangenverstrengeling geweest. Alleen is dit niet voor iedereen duidelijk en zijn gegevens niet altijd openbaar. U dient dat vooral zelf uit te zoeken.

Bij de rechtbank Limburg werken een aantal rechters die eerder als advocaat voor AKD hebben gewerkt. Een van die rechters is ook nog eens getrouwd met een AKD advocaat. Diverse beroepen waar AKD middels documenten deel van uitmaakte of als gemachtigde optrad, werden behandelt door een oud-advocaat van AKD. Zeker zijn er integere en kundige rechters. Maar als keer op keer blijkt dat een rechter die zelf voor AKD heeft gewerkt zaken behandelt waar AKD een rol in speelt, daarover niet open is, en uitspraken vervolgens niet alleen getuigen van onkunde maar van systematisch weigeren van redelijke verzoeken en ter kennis nemen van bewijslast, en wetgeving en jurisprudentie worden genegeerd, dan kan de enige conclusie alleen maar zijn dat er iets stinkt.

Martin Camp / Bolwaterstraat 31
In 2024 werd een beroep op alle inhoudelijke punten door de rechtbank Limburg ongegrond verklaard. Verweerder was de provincie Limburg. De casus draaide om documenten m.b.t. de verkoop van gemeentelijk vastgoed aan VVD-raadslid Martin Camp in Venlo en de (daarna) afgegeven ontheffing door GS. Voor de zitting was oud-Gouverneur Theo Bovens als getuige opgeroepen, maar die kwam niet en wist zich (schriftelijk) ook niets meer te herinneren. Een aantal opmerkelijke zaken die ook zijn opgenomen in het proces-verbaal:

• De rechter weigerde getuigen op te roepen om helderheid te verschaffen over besluitvorming en het (aantoonbare) gebrek aan documenten;
• De rechter weigerde de brief van oud-Gouverneur Theo Bovens aan het dossier toe te voegen;
• De rechter vond het niet aannemelijk dat er sprake was van vooringenomenheid (artikel 2:4 Awb) bij besluitvorming door gedeputeerden Ad Roest en Stephan Satijn, beiden eerder wethouder in Venlo;
• De rechter vond dat eiser het te doen was om waarheidsvinding en dit niet zag op de Wob;
• De rechter vond dat het advies van AKD uit 2016 niet zag op het intrekken van de verleende ontheffing aan Martin Camp;
• De rechter wilde geen antwoord geven op de vraag van eiser of zij als oud-advocaat van AKD (2011 t/m 2018) voor de provincie Limburg had gewerkt.

Had zij zich niet dienen te verschonen van deze zaak? Zeker, de rechter had ter plekke gewraakt kunnen worden, maar dat was al eens eerder in een andere zaak gebeurd, vanwege het niet willen horen van getuigen. Dat wrakingsverzoek werd afgewezen. In een later stadium werd alsnog een wrakingsverzoek ingediend. Als het op transparantie en integriteit van rechters aankomt zijn er weinig mogelijkheden om iets te ondernemen. Ze zijn onafhankelijk, en het zijn altijd weer collega’s die oordelen. Horen, zien, zwijgen.

Nederweert II
Ook in de casus van de ex-ambtenaar bleek dezelfde rechter en oud-advocaat van AKD al jarenlang meermaals betrokken te zijn geweest bij procedures, met AKD als gemachtigde van de gemeente. Eiser was hier niet van op de hoogte en werd daarover niet geïnformeerd. Betreffende rechter greep zelfs tijdens de zitting achter gesloten deuren bij een andere rechter in. Uitspraken waren telkens in het nadeel van eiser. Dat daar in veel gevallen niets van deugde kunt u nalezen in het artikel van De Limburger d.d. 21 juni 2025. Verschoning blijkt niet altijd aan iedere rechter besteed. De lat ligt in sommige gevallen erg laag.

Tafelronde
FTM publiceerde recent een artikel over ‘informele genootschappen’, waaronder De Tafelronde (voor mannen). Ook in Limburg opereren dat soort clubjes: u vindt er rechters, advocaten, politici, ambtenaren en ondernemers. Die netwerken natuurlijk alleen in sociale zin en dienen enkel het algemeen maatschappelijk belang. Voor vrouwen is er een apart clubje: de Ladies’ Circle. Beide hebben een afdeling in Roermond.

Systeemcorruptie
U heeft de laatste jaren meer dan genoeg kunnen lezen over netwerkcorruptie. Over systeemcorruptie (Trias Politica) nog vrij weinig. Het is niet alleen in bestuurdersland waar men elkaar de hand boven het hoofd houdt, zoals Emile Roemer deed met Ger Koopmans, of Theo Bovens met Martin Camp en Antoin Scholten, en Antoin Scholten weer met Stephan Satijn. Die carrousel draait ook bij de rechtspraak en het OM. Belangen waar u geen weet van heeft en ook geen weet van mag hebben, spelen op de achtergrond en worden besproken en besloten in een achterkamertje en in de wandelgang. U dient beeldvorming niet negatief te beïnvloeden en carrières niet te beschadigen. Meldpunten en onderzoeken zijn er voor de schone schijn. Documenten dienen te blijven liggen waar ze zijn. U mag procederen, maar gelijk hebben en gelijk krijgen mag niet ten koste gaan van een onbetrouwbare overheid. Die helpt zich als rechtsstaat zelf wel om zeep.

Wordt vervolgd.