Displaying items by tag: AKD advocaten

VT constateerde eerder al diverse malen dat de transparantie bij de provincie Limburg er niet op is vooruitgegaan, maar achteruit, ondanks de vele integriteitskwesties van de afgelopen jaren, het opstappen van het voltallige college van GS en het inwerkingtreden van de Wet Open Overheid (WOO) vanaf 1 mei 2022.

Was het onder het parttime regime van Johan Remkes (VVD) en zijn ingehuurde partijgenoot Arno Visser al duidelijk dat van een nieuwe bestuurscultuur geen sprake zou zijn, onder Gouverneur Emile Roemer (SP) hebben een aantal topambtenaren vrij spel gekregen om het vrijgeven van documenten en publieke controle onder de WOO helemaal om zeep te helpen. Met name bij kwesties als Californië, het functioneren van gedeputeerde Stephan Satijn (VVD) en het Meldpunt bestuurscultuur 2022. Recent werden de duimschroeven nog eens flink aangedraaid.

WOO-verzoek
In een tweede deelbesluit m.b.t. het Meldpunt Bestuurscultuur 2022, werd verstrekking van documenten volledig afgewezen. De provincie deed daar 16 weken over. Het zou gaan om ‘duizenden’ documenten die ook nog eens niet werden gespecificeerd in een inventarislijst. Inderdaad, duizenden documenten die alle in absolute zin werden geweigerd,. Geen enkel document, zelfs geen deel van een document. Iedere geoefende WOO-verzoeker ruikt onmiddellijk meur.

GS deelbesluit 2 inzake Woo-verzoek Programmateam / Meldpunt bestuurscultuur 2022 d.d. 19 december 2023:


De aangedragen weigeringsgronden beperken zich tot artikel 5.1, tweede lid, sub i (het belang van het goed functioneren van de overheid), en artikel 5.2 (persoonlijke beleidsopvattingen t.b.v. intern beraad). Ook concepten van de brieven ondertekend door Gouverneur Emile Roemer werden geweigerd. De omvang van het verzoek werd (en kan ook) niet als weigeringsgrond (worden) opgevoerd. Overleg vond pas kort voor het verstrijken van de beslistermijn plaats.

Enkele alinea’s uit het besluit vallen op. Ze tonen ook aan welke wind er waait vanuit de provincie. Dat is een ijzige uit het oosten i.p.v. een warme uit het zuiden. Immers, het is niet aan het bestuursorgaan om te beoordelen hoe publieke informatie die wordt vrijgegeven vervolgens door het publiek en/of pers wordt beoordeeld. De provincie verraadt zichzelf door het tonen van een regenteske houding. Die past misschien bij het interieur en de aankleding van de bestuursvleugel, maar zeer zeker niet bij een modern en zich te verantwoorden democratisch bestuursorgaan:


De provincie Limburg begeeft zich op zeer glad en dun ijs. Let op het gebruik van de woorden ‘ten onrechte’, ‘vertekend beeld’, ‘maatschappelijke onrust’, ‘(reputatie)schade, en ‘suggestieve uitspraken.’ Het is een en al sturen. Het opmerkelijke is echter dat de provincie hier zelf deels motivering aandraagt die onder de WOO juist dient te leiden tot openbaarmaking van documenten. In elk geval is één ding duidelijk: Venlo Transparant wordt door de te controleren macht aandachtig gelezen, net als Venray Transparant en Wat nu? Horst aan de Maas. Er wordt dus goed en noodzakelijk werk verricht.

Uit bovenstaande bewoordingen wordt ook duidelijk dat de provincie Limburg zich meer druk maakt om de eigen beeldvorming dan om transparantie en integriteit binnen een nieuwe bestuurscultuur. Woordgebruik dat u trouwens nooit zult aantreffen m.b.t. het onheus bejegenen en benadelen van melders / klokkenluiders. Verder probeert de provincie hier de verzoeker te ‘framen’: het opzettelijk in een kwaad daglicht stellen met als doel in een later stadium bestuurlijke maatregelen te kunnen treffen of via de rechtbank beperkingen op te laten leggen. Ook de gemeente Venlo vertoont al enige tijd deze abjecte houding.

Memorie van toelichting WOO inzake de i-grond:

‘De uitzonderingsgrond kan echter niet worden ingeroepen om misstanden als zodanig te verbloemen of met het argument dat openbaarmaking leidt tot verlies van vertrouwen in de overheid bij het publiek, waardoor een bestuursorgaan niet goed meer zou kunnen functioneren. Als uit nieuwe feiten of nieuwe afwegingen volgt dat eerder ingezet beleid onjuist is uitgevoerd of op onjuiste aannames is gebaseerd, dient een bestuursorgaan daar op de gebruikelijke manier verantwoording over af te leggen en is een goede en democratische bestuursvoering in beginsel gebaat bij openheid over een dergelijke aangelegenheid.’

Bij de provincie is de juridische kennis wel aanwezig, maar ontbreekt de wil om die uit te voeren.

Desinteresse, onkunde, tegenwerking
U las zojuist de drie pijlers van onbetrouwbaar bestuur, de eerste twee al dan niet gefingeerd en alle drie in meer of mindere mate gecombineerd. WOO-verzoeken worden eenzijdig beknot, er vindt geen overleg plaats, procedures worden uitgehold, en er wordt ingezet op het alsmaar vertragen van besluitvorming en het verstrekken van documenten. Al enige tijd wordt er ook landelijk ingezet op het inperken van WOO-verzoeken. De gebruikte argumentatie daarvoor gaat echter mank. In plaats van het eerst op orde krijgen van archivering, de informatiehuishouding, en te investeren in onafhankelijk en kundig personeel dat jurisprudentie toepast en zorgt voor deugdelijke besluiten - ook bij heroverwegingen in bezwaarprocedures – wordt ingezet op het dwarsbomen van een wet die juist in werking trad om de overheid te dwingen tot méér transparantie.

Het opvragen van publieke informatie onder de WOO (voorheen de Wet Openbaarheid van Bestuur) is laagdrempelig bedoeld en voor elke burger. Daarbij dient de overheid behulpzaam te zijn. De praktijk leert - in vele gevallen – anders. Blijft u volharden in het naar boven halen van documenten, wilt u de waarheid weten of heeft u documenten i.v.m. bewijsvoering in een procedure nodig? Dan gaat u ongetwijfeld tegenwerking ondervinden. Dat kan jaren duren. Dat kost de overheid (die u betaald) veel tijd en geld. Advocatenkantoren, onderzoeks- en adviesbureaus profiteren daarvan. Het dwarsbomen van burgers, melders / klokkenluiders is een lucratief verdienmodel. Het zijn ook vaak dezelfde bureaus die al jarenlang binnen een vast kader opereren. Het zorgt immers voor een gegarandeerde omzet. En een goede verstandhouding tussen opdrachtgever en opdrachtnemer is cruciaal.

Doofpot
AKD is de huisadvocaat van de provincie Limburg. Sinds 2012 zijn er miljoenen euro’s overgemaakt voor advies m.b.t. lopende casussen en wet- en regelgeving. Opdrachten worden o.a. via een loket aan de lopende band door de clustermanager Algemene Juridische Zaken verstrekt.

Bij gevoelige dossiers proberen politiek en bestuur zich vaak in te dekken door onderzoeken e.d. over te laten aan externe partijen. Dan kunnen ze het te nemen besluit daarop baseren en telkens naar verwijzen. Maar wat als het in opdracht gegeven advies juridisch deugt, maar politiek / bestuurlijk niet gewenst is? Dan kan het zomaar zijn dat GS het advies niet alleen stilzwijgend naast zich neerlegt, maar ook jarenlang in procedures bewust achterhoudt. Een klassieke doofpot.

Dat blijkt het geval in de casus Bolwaterstraat 31 waarover eerder is geschreven. Pas na 5,5 jaar, na een nieuw verzoek kort na inwerkingtreding van de WOO, werd een strikt vertrouwelijke Memo van AKD advocaten van 14 november 2016 vrijgegeven. Deze Memo - die in lijn was met intern juridisch advies - werd tijdens een lopend integriteitsonderzoek naar VVD-raadslid Martin Camp bewust achtergehouden. Dat onderzoek werd i.o.v. burgemeester Antoin Scholten (VVD) door Necker van Naem (NvN) uitgevoerd en pas twee maanden later afgerond. NvN nam destijds ook contact op met de senior adviseur bestuurlijke zaken van de provincie Limburg. Dezelfde ambtenaar die weer contact had met de juridisch controller van de gemeente Venlo en behulpzaam was met de aanvraag ontheffing ex. Artikel 15 Gemeentewet door en voor Martin Camp.

AKD advocaten werd eerder nog met een aantal betrokkenen weggelakt in een WOB-procedure:


De nieuwe versie, waarbij enkele betrokkenen nog steeds zijn weggelakt:


In de verstrekte Memo van AKD van 14 november 2016 wordt naar het kort daarvoor afgeronde onderzoek door EY verwezen. Ook naar het dan lopende onderzoek van NvN, alleen niet met naam. De conclusies van AKD zijn volledig tegengesteld aan die van EY en NvN, en zijn in lijn met de signalen die beide melders (intern en extern) begin 2016 in meerdere e-mails naar de gemeentelijke controllers en onderzoekers van EY stuurden: namelijk dat het Venlose onderzoek oneigenlijk werd beïnvloed door burgemeester Antoin Scholten (VVD) en wethouder Jos Teeuwen (CDA), portefeuillehouder Q4. Ondanks toezeggingen werden die signalen niet meegenomen in de uiteindelijke rapporten. Door de melders werd daarna twee keer aangifte gedaan bij het OM.

Strikt vertrouwelijke Memo AKD advocaten d.d. 14 november 2016 aan de provincie Limburg:


Topambtenaren
(Oud)Gouverneur Theo Bovens en topambtenaren hebben hier sinds eind 2016 kennis van. De Memo van AKD en andere documenten werden tijdens een Wob-verzoek in 2018 geheel verzwegen door deels dezelfde topambtenaren. Drie betrokken topambtenaren van de provincie zitten nog op dezelfde plek of hebben zelfs promotie gemaakt:

• Kabinetschef (destijds plaatsvervangend)
• Senior adviseur bestuurlijke zaken
• Clustermanager Algehele Juridische Zaken

Twee van de betrokken topambtenaren van de gemeente Venlo hebben promotie gemaakt of een nieuwe functie gekregen:

• Bestuurssecretaris (destijds juridisch controller)
• Strategisch beleidsadviseur Integriteit (destijds Kabinetschef)

Alle bovenstaande ambtenaren zijn sindsdien direct dan wel indirect bij meerdere gerelateerde dossiers en procedures betrokken, of zijn zelf deel van die dossiers, waaronder meldingen bij de Meldpunten bestuurscultuur. Maar dat vertellen ze de burger, de melder, de klokkenluider, natuurlijk niet.

VT gaat in een vervolg uitvoeriger op deze casus in, omdat deze laat zien hoe vergevorderd de wortelrot is bij het Venlose en Limburgse bevoegd gezag, en wat jarenlange obstructie bij het verstrekken van documenten niet alleen tot gevolg heeft maar ook zou moeten hebben gehad. Feitelijk is er sprake van systematisch plichtsverzuim en strafbaar handelen.

Archivering Meldpunt bestuurscultuur
U kon eerder ook lezen over de wijze waarop de provincie omging met het archiveren van de e-mailbox van het Meldpunt bestuurscultuur in 2021, waar alle meldingen binnenkwamen en verdere correspondentie mee werd gevoerd: die werd verwijderd, toegang onmogelijk gemaakt en een back-up was niet nodig. De enige die nog over de inhoud beschikte was opdrachtnemer Berenschot. Naar nu blijkt zijn alle documenten m.b.t. het e-mailadres This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. daar nog steeds gearchiveerd. De provincie wijst echter telkens verzoeken af met als motivering dat documenten niet bij de provincie berusten. Dat deugt natuurlijk niet, en al helemaal niet onder de WOO.

Immers, het e-mailadres was van de provincie Limburg en bevond zich ook op de provinciale server. Toegang door de provincie was er wel degelijk (autorisaties). Ook hier is weer de nodige mist en misleiding gecreëerd om maar geen inzicht en toegang te verschaffen.

Begin 2022 werden twee WOB-verzoeken ingediend inzake het Meldpunt bestuurscultuur (2021) en de Commissie Visser, die ondersteund werd door Berenschot. NRC verzocht op 2 februari 2022 om interne en externe correspondentie. Een burger verzocht op 8 februari 2022 om de meldingen, de resultaten van de beoordelingen en de wijze van beoordelingen. De e-mailbox met inhoud en autorisaties werd kort daarvoor, op 28 januari 2022, verwijderd.

In de beslissing op het WOB-verzoek van de burger – in mandaat door JZ - werd verzwegen dat verzochte documenten zich bij Berenschot bevonden. Er werd enkel verwezen naar de Commissie Visser, een extern bureau, en het inmiddels gesloten Meldpunt.

GS besluit WOB-verzoek d.d. 24 februari 2022:


Interne memo van de directie inzake archiveren documenten meldpunt(en) bestuurscultuur d.d. 17 mei 2022:


Zoals de provincie hier zelf aangeeft is er sprake van een Verwerkersovereenkomst, een Verwerker en een Verantwoordelijke. Hierbij gaat het om gebruik van persoonsgegevens onder de AVG. In (zo goed als) alle gevallen zal de opdrachtnemer (Verwerker) bij een verzoek doorverwijzen naar de opdrachtgever (Verantwoordelijke), in dit geval de provincie, of dat nu een verzoek is onder de WOO of de AVG.

En onder de WOO maakt het niet uit of de documenten nu berusten bij de provincie Limburg zelf of bij Berenschot. Ook hier probeert de provincie weer onder reguliere transparantie en vaste jurisprudentie weg te komen met een irrelevant excuus. Berenschot sloot een overeenkomst met de provincie, handelde in opdracht van de provincie, ontving instructies van de provincie, en werd betaald door de provincie. Bij de provincie Limburg weten ze dit wel, maar doen ze het gewoon niet.

Woo, artikel 4.1 lid 1
Eenieder kan een verzoek om publieke informatie richten tot een bestuursorgaan of een onder verantwoordelijkheid van een bestuursorgaan werkzame instelling, dienst of bedrijf. In het laatste geval beslist het verantwoordelijke bestuursorgaan op het verzoek.

Liefdeloos geleuter
U ziet hoe belangrijk het is dat de overheid transparant is en meewerkt aan het verstrekken van documenten, en ophoudt obstructie te plegen m.b.v. misleiding en bedrog. Elk signaal dat duidt op tegenwerking laat zien dat er nog steeds geen sprake is van betrouwbaar bestuur en goede wil ook niet de boventoon voert. Het is daarom een kwestie van geduld voordat de volgende Limburgse bubbel barst. En dat zijn er nogal wat. Marmeren vloeren kunnen de meur niet verhullen en ijzeren gordijnen zijn lomp en vatbaar voor roest. Meerdere misstanden die in 2021 en 2022 zeer uitgebreid werden gemeld dijen alweer uit. De commissie Visser, Berenschot, de Programmamanager Bestuurscultuur, de externe integriteitsadviseur, de ambtelijke top en Gouverneur Emile Roemer (portefeuillehouder integriteit en juridische zaken) zagen allen geen aanleiding voor nader onderzoek. Limburg kiest ervoor om verder een schlemiel te zijn. Het is dus aan burgers, melders en klokkenluiders (en pers) om het tij te keren. Want de politiek? Ach, die volgt pas als het niet anders meer kan, en eigenlijk veel te laat is.

Op 23 juni jl. werd het nieuwe college van GS geïnstalleerd. Dat college slingerde met de titel van het coalitieakkoord gelijk de eerste leugen de wereld in: Elke Limburger telt. Wie het ook bedacht heeft, het getuigt van een ongekend cynisme, gezien de samenstelling en achtergronden van dit college, ondersteunt door topambtenaren die parallel daaraan op dezelfde voet verder gaan als ze onder Theo Bovens en Ger Koopmans al deden. Beeldvorming als vanouds. Tegengestelde praktijk idem dito.

De Venlose inbreng in het nieuwe college is in verhouding tot de rest van Limburg onevenredig groot. Drie van zes gedeputeerden komen uit Venlo. Léon Faassen (BBB), Jasper Kuntzelaers (PvdA) en Stephan Satijn (VVD). Stephan Satijn is de enige die ook deel uitmaakte van het vorige college.

Meerdere Limburgers (met name in Venlo) vragen zich sinds zijn benoeming in 2021 af hoe Stephan Satijn in hemelsnaam daar heeft kunnen belanden, aangezien allang bekend is dat hij op zijn zachts gezegd een meer dan twijfelachtige reputatie heeft en aantoonbaar betrokken is geweest bij dossiers waar hij in Maastricht ook tegenaan loopt. Of hij die ook allemaal onder de aandacht heeft gebracht van de screeningscommissie valt nog te bezien. In elk geval is gezien de opstelling van het meldpunt bestuurscultuur wel al duidelijk dat hij in bescherming wordt genomen door topambtenaren en een Gouverneur die juist zouden moeten zorgen voor meer transparantie en integer handelen.

Stephan Satijn, van 2011 t/m 2018 wethouder in Venlo en sinds 2021 gedeputeerde (Economie, Financiën en Bedrijfsvoering, Public affairs). Daartussen had hij diverse baantjes, waaronder interim-voorzitter van de Economic Development Board, waar hij als wethouder in Venlo van 2016 t/m 2018 ook al lid van was. De Economic Development Board werd eind 2022 in een nieuwe stichting gegoten: Economic Development Board Crossroads Limburg. Stephan Satijn laat zich er graag mee zien. Verder was hij o.a. Muntmeester bij de Koninklijke Nederlandse Munt, lid van de RvC van het MECC, en voorzitter RvC van het StartersCentrum Limburg. Maar laten we even terugblikken op zijn Venlose periode.

Taxi
Satijn kwam in 2015 in opspraak vanwege het teveel gebruikmaken van taxi’s binnen de gemeente waarbij de kosten die gemaakt werden t.b.v. privégebruik ook nog eens bij de gemeente in rekening werden gebracht. Na een interne controle moest hij 1000 euro terugbetalen over een periode van 4 maanden in 2013 en 2014. Het werd landelijk nieuws maar liep uiteindelijk met een sisser af.

In een artikel van De Limburger van 28 juli 2018 werd opgeworpen dat de rel om de taxi’s enkel te maken had met ‘verkeerde beeldvorming waar hij slachtoffer van was’ en zijn privé leven (echtscheiding) in die periode ‘onderwerp van menig roddel was.’

Groep Heylen
Op 13 september 2017 werd bekend gemaakt dat Stephan Satijn naast zijn wethouderschap tot bezoldigd Muntmeester bij de Koninklijke Munt was benoemd. Eigenaar van de Koninklijke Munt was en is de Groep Heylen uit België. Stephan Satijn had kort voor de benoeming aangegeven na de verkiezingen van 2018 niet terug te willen keren als wethouder. GroenLinks stelde op 25 september 2017 vragen aan het college van B&W i.v.m. (schijn van) belangenverstrengeling, aangezien de Groep Heylen een zakenpartner was van de gemeente Venlo met als portefeuillehouder Stephan Satijn.

In maart 2015 werd vanuit de portefeuille van Stephan Satijn een RIB (2015/25) opgesteld met de aankondiging dat de Groep Heylen op Trade Port Noord een Logistic Campus van 140.000 m2 zou gaan bouwen. Het terrein werd door de provincie Limburg aangekocht onder verantwoordelijkheid van oud-wethouder van Venlo en destijds gedeputeerde Twan Beurskens (VVD). Het perceel werd vervolgens door de provincie in erfpacht gegeven aan de Groep Heylen.

In 2017 werd door de provincie Limburg een tweede perceel in Venlo aangekocht: het voormalige DSM-Andeno. Dit keer ruim 10 hectare. Kosten: € 12 miljoen. Op dit perceel zou de Groep Heylen in opdracht een distributiecentrum bouwen en dat vervolgens verhuren aan Broekman Logistics. Zowel Twan Beurskens als Stephan Satijn voerden het woord. De aankondiging van deze tweede koop en uitvoering door de Groep Heylen vond enkele weken voor bekendmaking van de bezoldigde nevenfunctie als muntmeester plaats. Bij het startsein van de officiële bouw, op 28 maart 2018, gaven beide bestuurders acte de présence.

Op de vragen van GroenLinks gaf het college in de persoon van burgemeester Antoin Scholten al een dag later antwoord. Antoin Scholten vond het vooral positief dat een vertrekkend wethouder zich (vooruitlopend) oriënteerde op zijn toekomst. Daarbij vond hij het ook nog eens een eervolle functie. Volgens Scholten zou Satijn zo’n 8 dagdelen per jaar kwijt zijn aan zijn nevenfunctie en voorzag geen enkel probleem in combinatie met zijn wethouderschap. GroenLinks haalde nog als noot de vers in het geheugen liggende raadssessie aan n.a.v. het integriteitsonderzoek naar Martin Camp (VVD):


Antwoorden college van B&W d.d. 26 september 2017:


Gezien het tijdsverloop is het echter meer dan aannemelijk dat de tweede transactie met de Groep Heylen en het aangaan van de functie Muntmeester zich hebben gekruist. Hoe dit laatste in zijn werk is gegaan en wanneer en van wie het initiatief kwam blijft onbekend. Ook wanneer Stephan Satijn dit binnen het college van B&W heeft gemeld. Daarbij, de schijn van belangenverstrengeling werd wel degelijk gewekt. Want waarom wachtte Satijn niet tot ná zijn wethouderschap? Die vraag werd niet gesteld, en kwam dus ook geen antwoord op.

Klokkenluider
Begin 2016 werd er bij de gemeente Venlo onder de Regeling melding vermoeden misstand (klokkenluidersregeling) intern een melding gedaan betreffende Stephan Satijn. De klokkenluider is ingehuurd via deatcheringsbureau Driessen. Onder de regeling melding vermoeden misstand zijn ook ingehuurde medewerkers beschermd. Ongevraagd ontslag en het niet verlengen van een aanstelling voor bepaalde tijd zijn bijvoorbeeld verboden.

We zullen niet teveel inhoudelijk ingaan op de melding zelf, maar zoveel mogelijk de feiten inzake de omgang met de klokkenluider en de afhandeling van de melding beschrijven, met een directe betrokkenheid van Stephan Satijn. Daarop volgt nog de houding van de provincie Limburg m.b.t. het wederom indienen van die melding door de klokkenluider bij het Meldpunt bestuurscultuur, zowel in 2021 als in 2022. Immers, de melding werd en is nog steeds niet onderzocht. U kunt na het lezen de patronen herkennen waarom meldingen over (vermoede) misstanden altijd zolang blijven liggen en alsmaar dezelfde problemen blijven veroorzaken, en daarbij vaak ook nog alleen maar groter worden.

Melding
Op 31 maart 2016 deed een klokkenluider bij de gemeente Venlo melding van een vermoede misstand m.b.t. Stephan Satijn. Die melding werd in aanwezigheid van de juridisch controller van de gemeente Venlo en twee ingehuurde onderzoekers van EY mondeling uit de doeken gedaan. Zowel de juridisch controller als één onderzoeker van EY maakten daarbij handgeschreven aantekeningen, aangezien het gesprek op verzoek van de klokkenluider niet werd opgenomen. Het betrof immers een zittende wethouder, en de kans was groot dat die melding nadelig zou kunnen uitpakken voor de klokkenluider, ongeacht de schriftelijk toegezegde rechtsbescherming door de gemeente Venlo.

In het kort ging de melding over het bevoordelen van (vrouwelijke) personen uit de kennissenkring van Stephan Satijn, met opdrachten en subsidies uit de portefeuille van Stephan Satijn. Bij de inhuur van een coach werd zelfs provinciale subsidie gebruikt die daarvoor niet bedoeld was, en ook helemaal niet tot zijn portefeuille behoorde.

De melding over Stephan Satijn was onderdeel van het veel grotere dossier Q4 en werd uiteindelijk niet onderzocht, zoals vele andere zaken. Wat de juridisch controller en de onderzoekers van EY echter exact hadden gedaan om de melding wel of niet te toetsen bleef onduidelijk. Wel werd door de klokkenluider per e-mail en in een gesprek nog een paar keer de ‘dubieuze’ inhuur van de coach onder de aandacht van zowel de ambtelijke controllers als de onderzoekers van EY gebracht. Tevergeefs.

De klokkenluider kreeg al snel te maken met het onder druk zetten door leidinggevenden om vooral geen informatie meer te delen met de onderzoekers en geen signalen meer af te geven m.b.t. het lopende, door directie en collegeleden beïnvloede onderzoek.

Vervolgens werd maandenlang om openheid van zaken verzocht over wie exact verantwoordelijk was voor het onder druk zetten en benadelen. Het college (met wethouder Stephan Satijn) gaf niet thuis, en de verantwoordelijke ambtenaren hielden hun mond. De aanstelling van de gedetacheerde klokkenluider werd uiteindelijk begin 2017 voortijdig beëindigd op ‘bedrijfseconomische gronden.’ Die grond bleek bedrog. De gemeente Venlo betaalde 3 maanden lang alle kosten voor de thuiszittende klokkenluider aan detacheringsbureau Driessen, tot het einde van zijn contract. In de tussentijd werd niet alleen een niet ingewerkte ambtenaar op zijn functie gezet, maar vond er ook nog eens extra inhuur plaats voor opgelopen achterstand en werkzaamheden die de klokkenluider eerder alleen uitvoerde. Tegen driedubbele kosten.

Portefeuillehouder
Stephan Satijn was tijdens het ontslag van de klokkenluider portefeuillehouder van het cluster waar de klokkenluider werkte. Ook de ingehuurde interim-manager en Afdelingshoofd Roel Versleijen (VVD) die beiden de opdracht gaven voor het ontslag en de extra inhuur vielen onder de verantwoordelijkheid van Stephan Satijn. Dat ontslag kwam ook nog eens tijdens het raadsonderzoek Q4 dat was opgestart na twee eerdere onderzoeken n.a.v. de meldingen van een externe melder en de klokkenluider. Stephan Satijn was niet alleen deel van de meldingen, maar was ook verantwoordelijk wethouder zowel voor als tijdens het voortijdige ontslag, het betaald thuiszitten en de volstrekt onnodige kosten voor de extra inhuur.

Raadsvergadering
In de raadsvergadering van 8 juni 2017 werd door de SP-fractievoorzitter Ton Heerschop een opmerking gemaakt over ‘het belachelijk maken van de klokkenluider’ door collegeleden en dat er binnen de organisatie ‘geen veilige omgeving voor klokkenluiders is.’

In een daarop volgende e-mail aan de klokkenluider werd over die uitspraken nadere uitleg gegeven. De fractievoorzitter bleek zijn opmerking te hebben gemaakt n.a.v. een gesprek met burgemeester Antoin Scholten en directeur/secretaris Piet Lucassen, waarin zowel de klokkenluider als zijn motivatie in twijfel werden getrokken. Daarmee werd de aandacht van de misstanden op de klokkenluider verlegd.

E-mail SP-fractievoorzitter Ton Heerschop d.d. 11 juni 2017:

“Dit laat onverlet dat de persoon (…) is weggezet om zo de schade aan de organisatie te beperken. Dat is een ronduit laffe poging om de aandacht af te leiden van het werkelijke probleem.”

“Niet voor niets haalde ik in mijn bijdrage afgelopen week aan dat een organisatie alleen goed kan functioneren als mensen zich er veilig in voelen. Dat was een nadrukkelijke hint richting het optreden van Lucassen. Wat mij betreft is die man niet te handhaven.”

Algemeen directeur/secretaris Piet Lucassen stapte in navolging van twee wethouders en vier dagen ná bovenstaande e-mail per direct op. Met een uitgebreide financiële vertrekregeling én vergezeld van zijn gratis verkregen werklaptop en werktelefoon. Gegevensdragers van documenten waar de klokkenluider i.v.m. zijn ontslag om had verzocht.

Verslag Proces verbaal hoorzitting 24 juli 2017:

Pas in 2019 werd de klokkenluider door het college van B&W in een klachtbehandeling meegedeeld dat de in bovenstaande hoorzitting genoemde e-mails en agenda van directeur/secretaris Piet Lucassen in 2017 waren gewist, lopende twee juridische procedures, met medeweten van Juridische Zaken en het college van B&W, inclusief Stephan Satijn.

Dat niet alleen. Na de hoorzitting van 24 juli 2017, waar nog eens uitdrukkelijk werd gewezen op documenten die dienden te worden verstrekt, werd het besluit op bezwaar niet door het voltallige college in de vergadering van 5 september 2017 genomen, maar in afwijking daarvan een dag later persoonlijk door wethouder Stephan Satijn.

Besluit op bezwaar Wob- en Wbp-verzoek inzake voortijdige beëindiging aanstelling per 1 april 2017, d.d. 6 september 2017:

Aangezien de gemeente Venlo, de provincie Limburg en detacheerder Driessen na het voortijdige ontslag in 2017 aansprakelijk werden gesteld voor alle materiële en immateriële schade, bleef de klokkenluider verzoeken om documenten die de hele gang van zaken bloot moest leggen. Veel documenten waarvan aannemelijk en zelfs aantoonbaar was dat ze er moesten zijn, werden niet verstrekt, of werd over verklaard dat deze niet (meer) bestonden.

Ook over de melding van de klokkenluider over Stephan Satijn werd geen document verstrekt. Wel werd uiteindelijk bevestigd dat in 2016 een melding was gedaan.

Besluit college van B&W op Wob- en AVG-verzoek d.d. 9 oktober 2018:

Stephan Satijn was toen geen wethouder meer. Het nieuwe CDA- en VVD-loze college trad in mei 2018 aan. Het besluit werd echter niet opgenomen in de openbare besluitenlijst van het college, en staat niet in de agenda en de notulen van genoemde datum vermeld. Aanwezig tijdens die vergadering was wethouder Ad Roest die na de provinciale bestuurscrisis in 2021 met Stephan Satijn gedeputeerde werd.

Eerder genoemde handgeschreven notities (dienen te) berusten bij de juridisch controller en EY. De notities, inclusief alle onderliggende documenten, waaronder conceptrapporten en interviewverslagen van het onderzoek Q4, berusten in elk geval sinds 2016 onder de verantwoordelijkheid van het college van B&W bij EY. Het college weigert deze echter sindsdien, ook na een hernieuwd verzoek, te verstrekken, ook al vallen deze onder de Archiefwet, de Wet openbaarheid van bestuur (Wob), en sinds 2022 onder de Wet open overheid (Woo). Beroep werd in juli 2022 ingediend.

In een separate procedure werd de klokkenluider in navolging van het college van B&W ook door een advocaat van AKD erkend als klokkenluider. Echter alleen maar tot zijn ontslag, hoewel de betaling door de gemeente Venlo nog 3 maanden doorliep evenals de (verboden) nadelige gevolgen tot de dag van vandaag.

Proces Verbaal Hoorzitting inzake Wob-verzoek klokkenluidersdossier d.d. 19 november 2020:

Het is opmerkelijk het door de gemeente Venlo ingehuurde AKD te zien terugkeren in verschillende dossiers waarbij meerdere Limburgse bestuursorganen zijn betrokken. AKD is bijvoorbeeld al ruim 10 jaar de huisadvocaat van de provincie Limburg. Die gaf er inmiddels miljoenen euro’s aan uit. AKD is ook terug te vinden in een langslepend dossier betreffende een oud-ambtenaar die zich ook meldde bij het meldpunt bestuurscultuur. Alleen de advocaatkosten voor die gemeente bedragen inmiddels € 750.000,-.

Detacheringsbureau Driessen werd buiten al lopende overeenkomsten met Midden en Noord-Limburgse gemeenten in 2022 opnieuw door de provincie Limburg gecontracteerd voor de inhuur van flexibele arbeid en de detachering van trainees. Kort daarop volgde in De Limburger een publicatie over misdragingen door een trainee die via Driessen door de provincie was ingehuurd. De werkelijke reden voor zijn ontslag werd echter door beide partijen zoveel mogelijk binnenskamers en buiten zijn dossier gehouden om zijn verdere (politieke) carrière niet te schaden. In die casus werd AKD weer voor advies door de provincie ingehuurd.

Het dossier van de klokkenluider is niet gesloten. U ziet echter wie al die tijd profiteert en wie niet. Wie carrière maakt en wie niet. En wie wordt beschermd, en wie niet. Elke Limburger telt, beweert GS. Er is nog nooit zo hard gelachen in de onder water gelopen catacomben van het gouvernement.

Over de verkoop van Bolwaterstraat 31 (gemeentelijk vastgoed) in Venlo kon u eerder uitgebreid lezen. Deze verkoop vond in 2015 / 2016 plaats. Koper was VVD-raadslid Martin Camp met zijn zakelijk partner. De laatste kocht zelfs meerdere panden van de gemeente - onderhands. De verkoop was onderdeel van een groot dossier aan meldingen over misstanden binnen de wijk Q4. Inmiddels is duidelijk dat net als de gemeente Venlo ook de provincie Limburg een zeer kwalijke rol heeft gespeeld bij het toedekken van deze casus.

Martin Camp benodigde een Ontheffing verboden handelingen van de provincie, ex. Artikel 15 van de Gemeentewet, anders zou de verkoop niet rechtsgeldig zijn. Maar ook daar ging het nodige (opzettelijk) mis, blijkt na jaren, terwijl er zelfs een integriteitsonderzoek liep uitgevoerd door Necker van Naem. Zie Doofpot. Dat onderzoek gebeurde na overleg met Martin Camp i.o.v. burgemeester Anton Scholten (VVD) met ondersteuning van de kabinetschef, die beiden zelf deel uitmaakten van de casus.

Rapport Necker van Naem: Onderzoek naar handelen van raadslid Martin Camp, blz. 21:


Rapport Necker van Naem: Onderzoek naar handelen van raadslid Martin Camp, blz. 36:


Wob / Woo
Afgelopen februari diende beroep bij de rechtbank Limburg inzake een verzoek op de Wet openbaarheid van bestuur uit februari 2021 bij de provincie Limburg. Inderdaad, 3 jaar terug. De redelijke termijn van twee jaar voor de bezwaar- en beroepsprocedure werd daarbij ruimschoots overschreden. Voor de zitting werd door verzoeker (eiser) oud-Gouverneur en huidig Eerste Kamerlid en fractievoorzitter Theo Bovens (CDA) als getuige opgeroepen. Hij kwam niet, maar stuurde wel een brief. De rechter weigerde ook hem te horen, evenals andere met naam en functie genoemde topambtenaren van de provincie Limburg. Ondanks dat het om een integriteitskwestie ging waar meerdere onderzoeken naar hebben plaatsvonden en al twee maal aangifte in is gedaan.

Het weigeren van getuigen is niet eens zo’n probleem als de rechter maar kritisch is op het bestuursorgaan (verweerder), en er een gelijk speelveld bestaat tussen eiser (veelal een burger) en verweerder. Als een rechter het echter telkens wel eens is met het bestuursorgaan zonder dat daarvoor bewijs wordt aangeleverd, en andersom met de burger niet, zelfs als bewijs wél wordt aangeleverd, maar zonder deugdelijke motivering van tafel wordt geveegd, lijkt er meer aan de hand.

Bij een verzoek op de Wet openbaarheid van bestuur (de huidige Woo) gaat het om het verkrijgen van documenten om besluitvorming te reconstrueren. Daarbij heeft u wel een betrouwbare overheid nodig, want het bestuursorgaan kan altijd beweren dat er geen documenten zijn, zonder dat u de middelen heeft om dat te controleren. Het is dan aan verzoeker (eiser) om bij de rechter aannemelijk te maken dat er meer documenten zijn of behoren te zijn, zoals onder archiefwet.

In rechtbankland heeft men daar vaste jurisprudentie voor welke gemakkelijk door bestuursorganen en meebuigende of wegkijkende rechters misbruikt kan worden. Gewoon blijven ontkennen, dan is eiser, die geen verdere middelen ter beschikking heeft, of als deze hem worden geweigerd (zoals getuigen oproepen) buitenspel gezet. Vooral in zaken waar politieke ambtsdragers een rol spelen. Die wil je natuurlijk niet in verlegenheid brengen of beschadigen:

‘…wanneer een bestuursorgaan stelt dat na onderzoek is gebleken dat een bepaald document niet of niet meer bij hem berust en een dergelijke mededeling niet ongeloofwaardig voorkomt, in beginsel aan degene die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat, in tegenstelling tot de uitkomsten van het onderzoek door het bestuursorgaan, een bepaald document toch bij dat bestuursorgaan berust. Voor zover openbaarmaking wordt verzocht van documenten die niet (meer) bij het bestuursorgaan berusten maar bij het bestuursorgaan hadden behoren te berusten, mag van dit bestuursorgaan worden verwacht dat het al het redelijkerwijs mogelijke doet om deze documenten alsnog te achterhalen.’

Omdat de rechter bepaalt is de vraag wat de criteria zijn voor geloofwaardigheid, aannemelijkheid en redelijkerwijs, en hoe die in een uitspraak worden onderbouwd? Het is aan degene die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat een bepaald document wel onder het bestuursorgaan berust of had moeten berusten. Dus de mogelijkheid om getuigen op te roepen om (meer dan) aannemelijk te maken dat er meer documenten moeten zijn of hadden moeten zijn, gezien de beschikbare documenten, de tijdlijn en daarop volgende afwezige besluitvorming en verslaglegging, wordt op deze wijze eiser ontnomen. Maar daarover later meer.

Interne memo Kabinet aan Gouverneur Theo Bovens inzake onderzoek Q4 Venlo door EY d.d. 12 september 2016:


De beul van Martin Camp
Centraal in de procedure stond een memo van huisadvocaat AKD van 14 november 2016 welke in een Wob-procedure in 2018 door de provincie Limburg werd achtergehouden. Deze werd niet (deels dan wel geheel) geweigerd c.q. geheel niet kenbaar gemaakt, terwijl die wel onder de reikwijdte van het verzoek viel, ook niet na bezwaar. De memo werd, net als intern juridisch advies en extern aangeleverde informatie bij de senior adviseur bestuurlijke zaken van de provincie Limburg, niet gedeeld met Necker van Naem.

Necker van Naem nam destijds contact op met dezelfde senior adviseur bestuurlijke zaken, kabinetslid van Gouverneur Theo Bovens. Uit een e-mail van hem aan Gouverneur Theo Bovens en kabinetschef Norbert Dolman liet hij weten dat hij er weinig voor voelde ‘…om straks de beul van Martin Camp te worden.’ Vooropgezet plichtsverzuim?


Tussen de senior adviseur bestuurlijke zaken en Necker van Naem is meermaals contact geweest, zowel telefonisch als per e-mail. Deze senior adviseur is degene die al jarenlang over aanvragen en ontheffingen ex. artikel 15 Gemeentewet gaat en de Gouverneur daarover adviseert. Daarbij is hij ook betrokken bij benoemingen en herbenoemingen van burgemeesters.

E-mail Necker van Naem aan senior adviseur bestuurlijke zaken, kabinet CdK d.d. 28 oktober 2016. Uit deze email volgt dat er ‘zojuist’ contact is geweest, na eerder telefonisch contact op 20 oktober 2016:


Opmerkelijk: de melder van de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31 werd ondanks zijn schriftelijk aanbod en ontvangstbevestiging van 17 november 2016 (3 dagen ná de memo van AKD advocaten) niet door Necker van Naem uitgenodigd om toelichting te geven en extra gedetailleerde informatie aan te leveren.



Een dag later krijgt niet alleen Gouverneur Theo Bovens antwoord op zijn vraag, maar ook meerdere ambtenaren CC. Niet alleen het AKD advies wordt daarin nadrukkelijk vermeld maar ook de consequenties:


De verleende ontheffing aan Martin Camp werd niet ingetrokken. Informatie werd zowel voor Necker van Naem in 2016 als de Wob-verzoeker in 2018 achtergehouden. Er is geen enkel document verstrekt waaruit blijkt dat er overleg of besluitvorming heeft plaatsgevonden om dat wel of niet te doen, of nader onderzoek te verrichten naar het handelen van Martin Camp en de gemeente Venlo. Het enige dat de provincie Limburg deed was verwijzen naar het rapport van Necker van Naem van 22 december 2016, dat op 12 januari 2017 nog werd gewijzigd en toen pas ter beschikking werd gesteld. De provincie Limburg wist dat het een incompleet onderzoek en rapport was door het achterhouden van beschikbare informatie door de provincie Limburg zelf. GS en met name portefeuillehouder Theo Bovens stelde zich daarmee als bevoegd gezag laakbaar op.

Aangiftes OM
In 2018 werd door de melder inzake de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31 aangifte gedaan bij het OM Limburg. Ook dat nieuws bereikte Gouverneur Theo Bovens. In 2019 werd nogmaals en uitgebreider aangifte gedaan door de (inmiddels ontslagen) klokkenluider van de gemeente Venlo. Nu ook tegen burgemeester Antoin Scholten en betrokken topambtenaren van de gemeente Venlo. Door de gemeente Venlo zijn talloze documenten nog steeds niet verstrekt.


De brief van Theo Bovens
Theo Bovens is sinds zijn opstappen als Gouverneur in 2021 alweer van baantje naar baantje aan het hoppen. Net als bij Ger Koopmans is het weer business as usual terwijl er nog lang geen zicht is op alle Limburgse misstanden en onderzoeken waarbij beiden zijn betrokken of verantwoordelijk voor waren. Puinruimen laat men aan burgers, melders en klokkenluiders over die ook onder SP-coryfee Emile Roemer (portefeuillehouder Integriteit en Algehele Juridische Zaken) hun levens niet alleen zuur worden gemaakt, maar in bepaalde gevallen zelfs bijna onmogelijk. Op alle fronten heerst eensgezinde tegenwerking. Dezelfde bestuurscultuur die voorheen pompeus werd afgeserveerd staat met de hakken in het zand, zowel in het Gouvernement als daarbuiten.


In de brief van Theo Bovens herhaalt oud-Gouverneur en huidig senator Theo Bovens meerdere malen dat hij zich weinig tot niets kan herinneren van de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31. Niets van de verleende ontheffing, niets van de talloze persvragen en krantenartikelen, niets van de AKD-memo, interne juridische adviezen, niets van de 3 integriteitsonderzoeken in 2016 en 2017 in Venlo, en niets van de talloze e-mails tussen hem en zijn topambtenaren waarin deze zaken werden besproken.



Het is ook wat, al die Limburgse integriteitskwesties die je na 10 jaar Gouverneurschap moet onthouden, en waarvan slechts één je uiteindelijk de kop kostte. Hoeder van de Limburgse integriteit. Streep eronder, zand erover. Puinruimen moet je aan anderen overlaten. Waarheidsvinding ook.

Uitspraak
In een volgend artikel zal de uitspraak van de rechtbank Limburg worden geanalyseerd. Opmerkelijk: de rechter die Theo Bovens weigerde te horen, weigerde ook de brief van hem aan het dossier toe te voegen. Verder oordeelde de rechter het beroep op alle inhoudelijke punten ongegrond, ook en zelfs specifiek inzake de memo van AKD. De rechter vergat echter op de zitting te vertellen dat zijzelf van 2011 t/m 2018 als advocaat werkzaam was voor AKD (al ruim 10 jaar huisadvocaat van de provincie Limburg), en weigerde vragen daarover te beantwoorden.