Displaying items by tag: rechtbank limburg

Recent deed de rechtbank Limburg uitspraak in vijf beroepen inzake Wob-verzoeken. Drie van deze beroepen dienden voor de tweede keer, vanwege het feit dat het college van B&W eerdere uitspraken (deels) niet wilde uitvoeren. Het toont de arrogantie, doelbewuste obstructie en minachting van het college van B&W voor wet, recht, waarheidsvinding, en behoorlijk bestuur.

De zitting van alle vijf beroepen diende tegelijkertijd. Normaliter worden dit soort zaken door een jurist van de gemeente Venlo afgehandeld. Het komt echter voor dat het college van B&W een advocaat inhuurt. Vaak is dat dan een vaste klant van de gemeente, zoals in dit geval.

Vraag is echter wat de toegevoegde waarde (en intrinsieke kwaliteit van verweer) is van een dure advocaat die onjuiste weigeringsgronden en ondeugdelijke motiveringen van het college moet verdedigen. Het blijft een fikse kostenpost voor de gemeente Venlo van honderden euro’s per uur. En de zitting alleen al duurde er drie. Omzet op kosten van de burger, tegen de burger. Zonder verantwoording af te leggen.

De (nog) huidige coalitiepartijen EENLokaal, PvdA, 50Plus (VSP), GroenLinks en de SP namen in 2018 prominent het volgende op in het Coalitieakkoord:

Tijdens de eerste vergadering van dat nieuwe college werd op 22 mei 2018 het volgende besluit (onder 2) genomen:


De zes wethouders gaven daarmee de controle en mogelijkheid om transparant en betrouwbaar bestuur ook daadwerkelijk uit te voeren, volledig uit handen. De voorgaande zes jaar had immers de portfeuillehouder van o.a. de archiefwet en integriteit, niet alleen middels eigen uitspraken aangetoond geen kennis van zaken te hebben, maar ook geen enkele prioriteit te hebben gegeven aan de uitvoering van tientallen organisatiebrede leer- en verbeterpunten n.a.v. diverse externe onderzoeken naar misstanden. Drie van de wethouders waren in de vorige periode zelf raadslid, waarvan twee zelfs ook fractievoorzitter, en zaten er dus met hun neus bovenop. Met een verouderde mentaliteit en dezelfde personele invulling zal geen nieuwe bestuurscultuur worden gecreëerd. De gemeente Venlo presenteert zich structureel als een lerende en professionele organisatie. Een lerende en professionele organisatie ruimt echter eerst haar eigen rommel op.

Een goede en vaak ook eerste graadmeter om betrouwbaar en transparant bestuur (en een deugdelijke archivering) te testen is het indienen van een Wob-verzoek. Bij voorkeur m.b.t. een gevoelig dossier waar (oud)bestuurders bij zijn betrokken. Een moeizame zoektocht is daar in Venlo niet voor nodig, je struikelt er vanzelf over.

Laten we dus eens kijken naar hoe dit (nog) college de al vanaf 2018 gedoemde inzet in de praktijk heeft gebracht. Dit afgezien van alle recente Limburgse integriteitskwesties en alsmaar uitbreidende toeslagenaffaire die in elk geval duidelijk heeft gemaakt dat er sprake is van systeemrot. Een debat dat geheel aan Venlo voorbij lijkt te gaan.

Alle vijf eerder genoemde beroepen werden gegrond verklaard. De uitspraken zijn recentelijk gepubliceerd:

Vertrekregeling gemeentesecretaris 2 – betrokkenheid burgemeester Antoin Scholten
Wob-verzoek van 16 april 2018
Eerste beroep van 8 december 2018
Eerste uitspraak van 13 februari 2020
Tweede beroep van 18 mei 2020
Tweede uitspraak van 21 februari 2022

Verkoop gemeentelijk vastgoed Bolwaterstraat 31 – betrokkenheid oud-wethouder Jos Teeuwen CDA en oud-raadslid Martin Camp VVD e.a.
Wob-verzoek van 31 juli 2018
Eerste beroep van 11 mei 2019
Eerste uitspraak van 13 februari 2020
Tweede beroep van 10 juli 2020
Tweede uitspraak van 21 februari 2022

Verkoop gemeentelijk vastgoed Maaspoortpassage 1 – betrokkenheid oud-wethouders Twan Beurskens en Stephan Satijn VVD
Wob-verzoek van 8 juni 2018
Eerste beroep van 6 januari 2019
Eerste uitspraak van 13 februari 2020
Beroep niet-tijdig beslissen 26 augustus 2020
Tweede beroep van 8 november 2020
Tweede uitspraak van 21 februari 2022

Verkoop gemeentelijk vastgoed Ginkelstraat 48 / Puteanusstraat 21 – betrokkenheid wethouders Erwin Boom PvdA en Marij Pollux GroenLinks
Wob-verzoek van 17 juni 2019
Beroep van 11 januari 2020
Uitspraak van 4 maart 2022

Verkoop gemeentelijk vastgoed Maaspoortpassage 1 – betrokkenheid oud-wethouder Twan Beurskens en Stephan Satijn VVD
Wob-verzoek van 4 november 2019
Beroep 31 mei 2020
Uitspraak van 4 maart 2022

Buiten het feit dat de ingehuurde advocaat in vele gevallen geen verklaring kon geven (´Verweerder heeft desgevraagd hierover geen duidelijkheid kunnen geven´, ´Verweerder heeft geen duidelijkheid kunnen verschaffen´, ´Gemachtigde van verweerder deelt mee dat zij hierover geen duidelijkheid kan geven.´, ´Gemachtigde van verweerder deelt mee dat zij denkt dat dat zo is, maar dat zij het niet zeker weet.´, ´De gemachtigde van verweerder deelt mee dat zij denkt dat er geen stukken over de sollicitatieprocedure zijn gevonden, maar dat niet zeker weet. Zij kan niet zeggen of dit stukken zijn die gearchiveerd moeten worden.´), was nog het meest opmerkelijke dat het verweer inzake vertrekregeling 2 geheel tegenstrijdig was aan het handelen van het college zelf, na een uitspraak van de rechtbank Limburg enkele maanden eerder inzake vertrekregeling 1. De verzochte documenten werden gewoon verstrekt. Had de advocaat wel volledige dossierkennis? Was de advocaat wel correct geïnformeerd?

Vertrekregeling gemeentesecretaris 1 – betrokkenheid burgemeester Antoin Scholten
Wob-verzoek 17 december 2018
Beroep 20 juli 2019
Uitspraak 29 juli 2021

Daar was dus in drie gevallen bijna vier jaar en veel onnodig procederen met veel kosten voor enkel de gemeente Venlo aan verbonden. Er wordt door het college stelselmatig geen acht geslagen op vaste jurisprudentie, reguliere transparantie, deugdelijke archivering en behoorlijk bestuur. De praktijk laat zien dat er sprake is van traineren middels juridiseren, documenten niet kunnen of willen vinden, dossiers die incompleet zijn of zelfs geheel kwijtraken. Jaar na jaar. En in de meeste gevallen duiken de verzochte documenten uiteindelijk toch op.

Daarbij, is er geen sprake van (schijn van) belangenverstrengeling als niet alleen portefeuillehouders maar ook topambtenaren invloed uitoefenen op dossiers waar ze zelf deel van uitmaken en/of het college zelfs daarover adviseren?

De vraag is ook hoe hoog de kosten van ambtelijke en externe inzet zijn die met de afhandeling van Wob-verzoeken zijn gemoeid, en wie daar intern instructies voor uitzet. Een obstructieve overheid heeft altijd wat te verbergen. Het duidt meer op het verkwisten van publiek geld enkel en alleen om het vrijgeven van informatie vastgelegd in documenten, zoveel mogelijk te traineren. Politiek sensitief, noemen ze dat dan. Dus verdwijnt het zolang mogelijk onder in een la, of doofpot.

Het huidige college is inmiddels in zijn nadagen beland, met – zo laat het zich aanzien – straks een grotendeels zelfde voortzetting. Het beloofd weinig verbetering en meer van hetzelfde.

RIB 2019 / 57: Inrichting iBabs besluitenlijsten:

´Een gevoel van teruggang.´ Wellicht bedoelde het college een daadwerkelijke teruggang zonder alternatief. Want:

• Een in- en extern communicatietraject is sindsdien niet opgezet. Er is geen contactpersoon aangesteld waar, zoals de wet stelt, eenieder documenten kan opvragen die door het college van B&W zijn vrijgegeven na een Wob-verzoek.
• Enkel de verzoeker kan (inhoudelijk) kennis nemen van het besluit en de documenten.
• Het college van B&W publiceert sinds jaar en dag niet alle besluiten op Wob-verzoeken. Sommige wel, sommige niet. Zelfs als besluiten op dezelfde dag worden genomen.
• Openbare raadsstukken zijn online tot 1999 te vinden. Collegebesluiten echter maar tot november 2014. Vragen en verzoeken worden ambtelijk en bestuurlijk niet beantwoord.
• Het college behandelt Wob-verzoeken niet conform vaste jurisprudentie maar stuurt doelbewust aan op bezwaar en beroep (traineren).
• De grondhouding van het college inzake reguliere transparantie is vijandig. Zie bijvoorbeeld de casus verkoop gemeentelijk vastgoed Q4 aan de zoon van wethouder Pollux.
• In 2021 is voor het eerst een Wob-ambtenaar aangesteld. Dat gebeurde pas nadat het college in 2020 en 2021 advocatenkantoor AKD inschakelde voor het afhandelen van enkele Wob-verzoeken. Blijkbaar had de gemeente zelf niet de expertise en professionaliteit in huis. Minimale kosten: € 25.000,-.
• De gemeente Venlo stapte na de inhuur van advocatenkantoor AKD weer over op de levering van papieren documenten i.p.v. digitale kopieën. In één geval leverde dat 8 kilo papier op, zonder vooroverleg. Van efficiëntie en duurzaam beleid bij Wob-verzoeken heeft de gemeente Venlo nog nooit gehoord.
• De bevoegde Wob-ambtenaar handelt niet alle verzoeken af. Wob-verzoeken belanden soms bij ambtenaren van teams die zelf betrokken zijn bij verzochte documenten of simpelweg niet bevoegd zijn. Dit is niet naar behoren en soms zelfs regelrecht onrechtmatig. In een geval werd een Wob-verzoek buiten juridische zaken om in mandaat afgehandeld door een ambtenaar die wel een mandaat had, maar niet voor weigeringsgronden die wel door de ambtenaar werden gehanteerd. Een Wob-verzoek komt op deze manier niet voor besluitvorming bij B&W terecht en kan van het verzoek, het besluit en de documenten dus geen kennis nemen.
• Het niet kunnen of willen vinden van documenten en soms gehele dossiers is een structureel probleem bij de gemeente Venlo. Daarbij wordt veelal een ondeugdelijke zoekslag gehanteerd, met name als het om Kabinet en Kabinet-P documenten gaat, of waar topambtenaren bij zijn betrokken. De gemeente Venlo beschikt over een analoog archief waar een beperkt aantal personen toegang heeft.
• Naar e-mails en WhatsApp-berichten van directie en burgemeester en wethouders wordt systematisch niet gezocht.Feitelijk onttrekken deze zich daarmee aan controle op een goede en democratische bedrijfsvoering.
• Er is inmiddels een projectleider Wet open overheid (WOO) aangesteld. De WOO is de opvolger van de WOB en is per 1 mei a.s. van kracht.
• Het college houdt zich regelmatig niet aan de wettelijke beslistermijnen van de WOB. Bij de WOO zijn die zelfs verkort (van 2 x 4 weken naar 1 x 4 en 1 x 2 weken).

RIB 2019 / 57: Inrichting iBabs besluitenlijsten:

Notulen B&W 11 juni 2019 (onder 2) :

Waar duidt bovenstaande op? In elk geval dat het niet zoveel uitmaakt welke coalitie er zit en welke wethouders daar deel van uitmaken. De traditionele machtspartijen CDA en de VVD moesten in 2018 voor het eerst gezamenlijk genoegen nemen met een plaats in de oppositie. De bestuurscultuur bij de gemeente Venlo bleef echter vier jaar hetzelfde. De enige constante factor in het geheel was de ambtelijke top en de aansturing op de uitvoering, evenals de terloops uitgebreide portefeuille van de burgemeester.

Het enige positieve aan de afgelopen raadsverkiezing in Venlo was dan ook dat de VVD-fractie een derde van haar zetels verloor. Waar echter niemand vragen over stelt of zelfs maar zwijgend op wijst is de buitenproportionele CDA en VVD invulling binnen de ambtelijke top (en in mindere mate de PvdA). Wie denkt dat partijpolitieke invloed op ambtelijk niveau geen rol speelt zou toch eens de achtergronden van enkele woordvoerders, communicatie- en beleidsadviseurs, de concerncontroller en directeuren onder de loep moeten nemen. Baantjescarrousel? Ons kent ons? Familie? Relaties? Met elkaar getrouwd? Misschien eens een goed idee om onderzoek te laten doen door Willeke Slingerland.

En de raad? Die ploegde voort. Moeizaam. Op bijzaken. Met oogkleppen op.

Emile Roemer (SP) is sinds 1 december 2021 Gouverneur van Limburg. Emile Roemer is portefeuillehouder Algemene Juridische Zaken. Hij is ook portefeuillehouder bestuurlijke en ambtelijke Integriteit. Emile Roemer werd aangesteld als wegbereider voor een ‘nieuwe’ bestuurscultuur. Althans, dat dacht iedereen. U heeft eerder meerdere malen tot in detail kunnen lezen over hoe dat in de praktijk uitpakte. Daarover is echter nog lang niet alles bekend.

Meldpunt
Onder Emile Roemer werd in 2022 het tweede meldpunt bestuurscultuur geopend om melders die ontevreden waren over de (non)behandeling door het eerste meldpunt, de mogelijkheid te bieden hun melding nogmaals onder de aandacht te brengen. Alle melders werden echter wederom het donkere provinciale moeras ingestuurd. Enkelen lieten het er niet bij zitten en schreven uitgebreide brieven aan PS en GS hoe dat in zijn werk ging. Ook Statenvragen van GL en PvdD mochten niet baten: de doofpotdeken daalde weer langzaam neer door dwangmatig wegkijken. Ondertussen hopten bestuurlijk verantwoordelijken die in 2021 moesten opstappen van baantje naar baantje. Iedereen stond erbij, keer ernaar, en greep (weer) niet in.

AKD
AKD is een van de grotere advocatenkantoren in Nederland, al ruim 13 jaar huisadvocaat van de provincie Limburg en adviseert en procedeert namens GS in talloze (politiek gevoelige) dossiers. Dossiers waar soms meldingen van integriteitsschendingen over zijn geweest of zelfs aangiftes zijn gedaan. Dat kost de belastingbetalende Limburger veel geld. Daarbuiten wordt AKD met regelmaat en/of structureel ingehuurd door een aantal Limburgse gemeenten en het Waterschap. Een lappendeken aan bestuurlijke en financiële belangen dus. VT gaat een inkijk geven hoe lucratief die relaties voor AKD zijn en welke belangen op de achtergrond spelen.

Controlecommissie
In 2014 werd i.o.v. de controlecommissie van PS Limburg onderzoek verricht naar genomen maatregelen m.b.t. het terugdringen van externe inhuur. Stelselmatige inhuur van AKD vond al vanaf 2012 plaats.

Onderzoek effectiviteit maatregelen voor terugdringen externe inhuur d.d. 26 juni 2015:

Zoals u waarschijnlijk weet is Pels Rijcken de landadvocaat. In 2020 startte het OM startte een onderzoek naar miljoenenfraude door toenmalig bestuursvoorzitter Frank Oranje, die kort daarop zelfmoord pleegde. Ook de provincie Limburg verloor geld door de fraude bij Pels Rijcken. Dat meldde gedeputeerde Ger Koopmans (CDA) die een paar weken later zelf opstapte, vergezeld en gevolgd door het gehele college. Het was het begin van de gehele trits meldpunten, (pseudo)onderzoeken, en integriteitsschendingen die Emile Roemer simpelweg liet ‘rusten’, zoals die van Ger Koopmans.

Nederweert I
Wellicht heeft u 21 juni jl. een uitgebreid artikel in De Limburger gelezen over de jarenlang juridische strijd van een ex-ambtenaar van de gemeente Nederweert. Deze ex-ambtenaar voert al sinds 2009 procedures om de werkelijke reden van zijn ontslag, en de gehele gang van zaken daarna, boven water te krijgen. Klachten over het onbehandeld blijven door het college en het niet doorsturen van verzoeken aan de raad leidde uiteindelijke tot de onthulling dat het college - zonder bekend formeel besluit - geheimhouding had opgelegd aan de raad zonder de ex-ambtenaar daarvan in kennis te stellen. Er werd door de gemeente simpelweg niet geantwoord in strijd met wetgeving met als resultaat: meer brieven om opheldering. De raad liet het er, op een uitzondering na, bij zitten.

Vanwege de vele brieven werd de ex-ambtenaar als misbruiker en stalker weggezet en systematisch in een juridische dwangbuis gehesen. Ook de rechtbank Limburg ging hier in mee en legde niet alleen een algemeen contactverbod richting de gemeente op maar eveneens dwangsommen. Zorgvuldige afwegingen of een diepgaande toetsing bleef keer op keer uit - een uitzondering daargelaten. Rechter na rechter week niet af van voorgaande uitspraken van collega’s of deden er zelfs een schepje bovenop, soms met uitspraken tijdens de zitting die duiden op vooringenomenheid. U vraagt zich dan af: is hier sprake van tunnelvisie, zijn betrokken rechters niet kundig, of deugen ze gewoon niet?

De ex-ambtenaar was ook een van de 8 melders die openlijk kritiek uitten op het tweede meldpunt bestuurscultuur van Emile Roemer. Maar die luisterde niet.

Opmerkelijk: in het artikel van De Limburger spreken meerdere personen, al jaren vanuit hun functie en expertise betrokken bij deze casus, zich expliciet uit. Twee daarvan waren betrokken middels inhuur via de provincie Limburg, waaronder de voormalige Programmamanager van het meldpunt bestuurscultuur 2022. De algehele conclusie is eenduidig: de zaak stinkt, van voor tot achter. Een raadslid werd zelfs door de burgemeester onder druk gezet en geïntimideerd. Maar waarom is niet eerder naar deze personen geluisterd en vervolgens door verantwoordelijken niet ingegrepen? En als het hier al overduidelijk niet deugt, hoe zit dat dan met de andere meldingen?

In weekblad Elsevier van 6 mei 2023 werd Emile Roemer geïnterviewd. Daarin zegt hij over de meldingen het volgende:

Inderdaad, maar dat had niet alleen beter gekund, dat had zelfs gemoeten.

Follow The Money verhaalde in 2019 uitgebreid over het inzetten van advocatenkantoren in klokkenluiderszaken en/of arbeidsgeschillen: Capra: de pitbull van de overheid. In de casus van de ex-ambtenaar werden beide ingezet: zowel AKD als Capra. AKD factureerde van 2017 t/m 2020 € 353.000,- bij de gemeente Nederweert en stuurde aan op misbruik van recht. De totale kosten lopen inmiddels richting een miljoen, exclusief ambtelijke uren.

Geldverkwisting
Aangezien na de brief van de 8 melders en vragen vanuit de Staten er geen deugdelijke uitleg over de wijze van behandeling door de Gouverneur en het college werd gegeven, werden meerdere Woo-verzoeken ingediend. Een Woo-verzoek van de ex-ambtenaar werd door het college van GS volledig geweigerd, ook na bezwaar. In de conceptbrief en de definitieve brief van Emile Roemer aan hem stonden aantoonbaar tegenstrijdigheden in de conclusies. Een tweede Woo-verzoek van een tweede melder werd opgesplitst in twee besluiten, waarbij in deelbesluit 1 een honderdtal documenten werd verstrekt. Daaruit bleek dat een en ander weer op de ‘oude’ manier was afgedaan. Niks nieuwe bestuurscultuur.

In deelbesluit 2 werden alle verzochte documenten integraal geweigerd, ook na bezwaar. Het zou gaan om ’duizenden documenten’ terwijl op geen enkele wijze de zoekslag noch de documenten inzichtelijk werden gemaakt. Geen enkel document werd volgens de systematiek van de Woo per (alinea) beoordeeld. Al snel bleek dat AKD advocaten hierbij was betrokken. Zie Update 15 augustus 2024.

En net als bij de inhuur van de Programmamanager bleek geld ook hier geen rol te spelen. Het besluit tot integraal weigeren werd voor de inhuur genomen door de provincie. AKD diende enkel juridische onderbouwing aan te dragen en ondersteuning te leveren.

 
De opdracht aan AKD advocaten werd een week later ‘krachtens mandaat en volmacht’ bevestigd door clustermanager Concern H. Yazar.

Uit verstrekte documenten blijkt dat de provincie Limburg van oktober 2023 tot november 2024 een slordige € 36.000,- aan AKD advocaten heeft uitgegeven, enkel en alleen om in de bezwaarprocedure en richting beroep documenten onder deelbesluit 1 en alle documenten onder deelbesluit 2 integraal te blijven weigeren. Dat deze kosten inmiddels zijn opgelopen is meer dan aannemelijk; het beroep moet immers nog dienen. Schreef AKD in de bezwaarfase nog beide verweerschriften op eigen briefpapier, in de beroepsfase werd het verweerschrift door AKD ondersteunt en op briefpapier van de provincie ingediend, ondertekend door de clustermanager Concern die eerder de opdracht aan AKD verstrekte. De ‘nieuwe’ Limburgse bestuurscultuur in de praktijk.

Iedereen die met enige regelmaat een Woo-verzoek indient weet hoe de tactiek van de overheid werkt: vertragen door juridiseren, vrijgave van documenten zo moeilijk mogelijk maken en verzoeker op achterstand zetten. Dat rechtbanken daarmee onnodig worden belast is een extra voordeel. Dan duurt het nog langer voordat het op zitting komt. De overheid laat zich daarbij al te graag gebruiken als melkkoe.


Bedenk wel, het cluster Algemene Juridische Zaken had het verzoek zelf kunnen afhandelen, maar gaf aan dat de inzet van AKD noodzakelijk was, wat nergens uit blijkt. Het besluit was immers al genomen. Het integraal weigeren van documenten onder de Woo is in de regel volstrekt geleuter, niet begrijpelijk, en feitelijk ook onbehoorlijk door op zulke wijze publiek geld te verkwisten. Zou Emile Roemer en ondergeschikten het gewoon niet uit eigen zak moeten terugbetalen? Is hier niet sprake van misbruik, enkel en alleen om misstanden m.b.t. het meldpunt opzettelijk te verdoezelen?

In dossier Californië besloot GS na druk vanuit burgers, politiek en pers, een aantal geheime documenten onder de Wet Open Overheid actief te openbaren (Hoofdstuk 3 Woo). De wet biedt expliciet die mogelijkheid, maar het blijft een afweging van het bestuursorgaan. Dus waarom maakt de provincie daar zo goed als geen gebruik van? Zie punt 12.

Evenals dossier Californië is bij het Meldpunt bestuurscultuur sprake van een zwaarwegend algemeen belang dat gepaard gaat met maatschappelijk debat, het gaat immers om meldingen van (vermoede) misstanden m.b.t. de provincie, Limburgse gemeenten en het Waterschap. De melders kregen nul op rekest toen om uitleg en inzage werd verzocht op welke wijze onderzoek was verricht en conclusies tot stand waren gekomen. Meerdere melders maakten (tussentijds) bezwaar. De toegezegde ‘vertrouwelijkheid’ jegens de melders waar de provincie nu als weigergrond mee schermt, werd eerder misbruikt om de meldingen na het eerste meldpunt wéér te neutraliseren: Catch, Kill and Bury part 2. De casus Nederweert toont dat tot in detail aan.

Rechtbank Limburg
Mocht u ooit gedurende een procedure beroep aantekenen waarbij AKD advocaten of enig ander ingehuurd kantoor als gemachtigde van de tegenpartij betrokken is, let u dan goed op welke rechter uw zaak behandelt. Het zou zomaar eens kunnen dat het gaat om een oud-advocaat die voorheen heeft gewerkt voor AKD of een ander kantoor, of daar anderszins aan gelinkt is. Dat de rechtspraak in Nederland niet naar behoren functioneert, vooral waar het gaat om procedures waarin de burger tegenover de overheid staat, is sinds het Toeslagenschandaal breed bekend. Maar daarvoor zijn er ook al de nodige onderzoeken en publicaties m.b.t. rechters en (de schijn van) belangenverstrengeling geweest. Alleen is dit niet voor iedereen duidelijk en zijn gegevens niet altijd openbaar. U dient dat vooral zelf uit te zoeken.

Bij de rechtbank Limburg werken een aantal rechters die eerder als advocaat voor AKD hebben gewerkt. Een van die rechters is ook nog eens getrouwd met een AKD advocaat. Diverse beroepen waar AKD middels documenten deel van uitmaakte of als gemachtigde optrad, werden behandelt door een oud-advocaat van AKD. Zeker zijn er integere en kundige rechters. Maar als keer op keer blijkt dat een rechter die zelf voor AKD heeft gewerkt zaken behandelt waar AKD een rol in speelt, daarover niet open is, en uitspraken vervolgens niet alleen getuigen van onkunde maar van systematisch weigeren van redelijke verzoeken en ter kennis nemen van bewijslast, en wetgeving en jurisprudentie worden genegeerd, dan kan de enige conclusie alleen maar zijn dat er iets stinkt.

Martin Camp / Bolwaterstraat 31
In 2024 werd een beroep op alle inhoudelijke punten door de rechtbank Limburg ongegrond verklaard. Verweerder was de provincie Limburg. De casus draaide om documenten m.b.t. de verkoop van gemeentelijk vastgoed aan VVD-raadslid Martin Camp in Venlo en de (daarna) afgegeven ontheffing door GS. Voor de zitting was oud-Gouverneur Theo Bovens als getuige opgeroepen, maar die kwam niet en wist zich (schriftelijk) ook niets meer te herinneren. Een aantal opmerkelijke zaken die ook zijn opgenomen in het proces-verbaal:

• De rechter weigerde getuigen op te roepen om helderheid te verschaffen over besluitvorming en het (aantoonbare) gebrek aan documenten;
• De rechter weigerde de brief van oud-Gouverneur Theo Bovens aan het dossier toe te voegen;
• De rechter vond het niet aannemelijk dat er sprake was van vooringenomenheid (artikel 2:4 Awb) bij besluitvorming door gedeputeerden Ad Roest en Stephan Satijn, beiden eerder wethouder in Venlo;
• De rechter vond dat eiser het te doen was om waarheidsvinding en dit niet zag op de Wob;
• De rechter vond dat het advies van AKD uit 2016 niet zag op het intrekken van de verleende ontheffing aan Martin Camp;
• De rechter wilde geen antwoord geven op de vraag van eiser of zij als oud-advocaat van AKD (2011 t/m 2018) voor de provincie Limburg had gewerkt.

Had zij zich niet dienen te verschonen van deze zaak? Zeker, de rechter had ter plekke gewraakt kunnen worden, maar dat was al eens eerder in een andere zaak gebeurd, vanwege het niet willen horen van getuigen. Dat wrakingsverzoek werd afgewezen. In een later stadium werd alsnog een wrakingsverzoek ingediend. Als het op transparantie en integriteit van rechters aankomt zijn er weinig mogelijkheden om iets te ondernemen. Ze zijn onafhankelijk, en het zijn altijd weer collega’s die oordelen. Horen, zien, zwijgen.

Nederweert II
Ook in de casus van de ex-ambtenaar bleek dezelfde rechter en oud-advocaat van AKD al jarenlang meermaals betrokken te zijn geweest bij procedures, met AKD als gemachtigde van de gemeente. Eiser was hier niet van op de hoogte en werd daarover niet geïnformeerd. Betreffende rechter greep zelfs tijdens de zitting achter gesloten deuren bij een andere rechter in. Uitspraken waren telkens in het nadeel van eiser. Dat daar in veel gevallen niets van deugde kunt u nalezen in het artikel van De Limburger d.d. 21 juni 2025. Verschoning blijkt niet altijd aan iedere rechter besteed. De lat ligt in sommige gevallen erg laag.

Tafelronde
FTM publiceerde recent een artikel over ‘informele genootschappen’, waaronder De Tafelronde (voor mannen). Ook in Limburg opereren dat soort clubjes: u vindt er rechters, advocaten, politici, ambtenaren en ondernemers. Die netwerken natuurlijk alleen in sociale zin en dienen enkel het algemeen maatschappelijk belang. Voor vrouwen is er een apart clubje: de Ladies’ Circle. Beide hebben een afdeling in Roermond.

Systeemcorruptie
U heeft de laatste jaren meer dan genoeg kunnen lezen over netwerkcorruptie. Over systeemcorruptie (Trias Politica) nog vrij weinig. Het is niet alleen in bestuurdersland waar men elkaar de hand boven het hoofd houdt, zoals Emile Roemer deed met Ger Koopmans, of Theo Bovens met Martin Camp en Antoin Scholten, en Antoin Scholten weer met Stephan Satijn. Die carrousel draait ook bij de rechtspraak en het OM. Belangen waar u geen weet van heeft en ook geen weet van mag hebben, spelen op de achtergrond en worden besproken en besloten in een achterkamertje en in de wandelgang. U dient beeldvorming niet negatief te beïnvloeden en carrières niet te beschadigen. Meldpunten en onderzoeken zijn er voor de schone schijn. Documenten dienen te blijven liggen waar ze zijn. U mag procederen, maar gelijk hebben en gelijk krijgen mag niet ten koste gaan van een onbetrouwbare overheid. Die helpt zich als rechtsstaat zelf wel om zeep.

Wordt vervolgd.

Over de verkoop van Bolwaterstraat 31 (gemeentelijk vastgoed) in Venlo kon u eerder uitgebreid lezen. Deze verkoop vond in 2015 / 2016 plaats. Koper was VVD-raadslid Martin Camp met zijn zakelijk partner. De laatste kocht zelfs meerdere panden van de gemeente - onderhands. De verkoop was onderdeel van een groot dossier aan meldingen over misstanden binnen de wijk Q4. Inmiddels is duidelijk dat net als de gemeente Venlo ook de provincie Limburg een zeer kwalijke rol heeft gespeeld bij het toedekken van deze casus.

Martin Camp benodigde een Ontheffing verboden handelingen van de provincie, ex. Artikel 15 van de Gemeentewet, anders zou de verkoop niet rechtsgeldig zijn. Maar ook daar ging het nodige (opzettelijk) mis, blijkt na jaren, terwijl er zelfs een integriteitsonderzoek liep uitgevoerd door Necker van Naem. Zie Doofpot. Dat onderzoek gebeurde na overleg met Martin Camp i.o.v. burgemeester Anton Scholten (VVD) met ondersteuning van de kabinetschef, die beiden zelf deel uitmaakten van de casus.

Rapport Necker van Naem: Onderzoek naar handelen van raadslid Martin Camp, blz. 21:


Rapport Necker van Naem: Onderzoek naar handelen van raadslid Martin Camp, blz. 36:


Wob / Woo
Afgelopen februari diende beroep bij de rechtbank Limburg inzake een verzoek op de Wet openbaarheid van bestuur uit februari 2021 bij de provincie Limburg. Inderdaad, 3 jaar terug. De redelijke termijn van twee jaar voor de bezwaar- en beroepsprocedure werd daarbij ruimschoots overschreden. Voor de zitting werd door verzoeker (eiser) oud-Gouverneur en huidig Eerste Kamerlid en fractievoorzitter Theo Bovens (CDA) als getuige opgeroepen. Hij kwam niet, maar stuurde wel een brief. De rechter weigerde ook hem te horen, evenals andere met naam en functie genoemde topambtenaren van de provincie Limburg. Ondanks dat het om een integriteitskwestie ging waar meerdere onderzoeken naar hebben plaatsvonden en al twee maal aangifte in is gedaan.

Het weigeren van getuigen is niet eens zo’n probleem als de rechter maar kritisch is op het bestuursorgaan (verweerder), en er een gelijk speelveld bestaat tussen eiser (veelal een burger) en verweerder. Als een rechter het echter telkens wel eens is met het bestuursorgaan zonder dat daarvoor bewijs wordt aangeleverd, en andersom met de burger niet, zelfs als bewijs wél wordt aangeleverd, maar zonder deugdelijke motivering van tafel wordt geveegd, lijkt er meer aan de hand.

Bij een verzoek op de Wet openbaarheid van bestuur (de huidige Woo) gaat het om het verkrijgen van documenten om besluitvorming te reconstrueren. Daarbij heeft u wel een betrouwbare overheid nodig, want het bestuursorgaan kan altijd beweren dat er geen documenten zijn, zonder dat u de middelen heeft om dat te controleren. Het is dan aan verzoeker (eiser) om bij de rechter aannemelijk te maken dat er meer documenten zijn of behoren te zijn, zoals onder archiefwet.

In rechtbankland heeft men daar vaste jurisprudentie voor welke gemakkelijk door bestuursorganen en meebuigende of wegkijkende rechters misbruikt kan worden. Gewoon blijven ontkennen, dan is eiser, die geen verdere middelen ter beschikking heeft, of als deze hem worden geweigerd (zoals getuigen oproepen) buitenspel gezet. Vooral in zaken waar politieke ambtsdragers een rol spelen. Die wil je natuurlijk niet in verlegenheid brengen of beschadigen:

‘…wanneer een bestuursorgaan stelt dat na onderzoek is gebleken dat een bepaald document niet of niet meer bij hem berust en een dergelijke mededeling niet ongeloofwaardig voorkomt, in beginsel aan degene die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat, in tegenstelling tot de uitkomsten van het onderzoek door het bestuursorgaan, een bepaald document toch bij dat bestuursorgaan berust. Voor zover openbaarmaking wordt verzocht van documenten die niet (meer) bij het bestuursorgaan berusten maar bij het bestuursorgaan hadden behoren te berusten, mag van dit bestuursorgaan worden verwacht dat het al het redelijkerwijs mogelijke doet om deze documenten alsnog te achterhalen.’

Omdat de rechter bepaalt is de vraag wat de criteria zijn voor geloofwaardigheid, aannemelijkheid en redelijkerwijs, en hoe die in een uitspraak worden onderbouwd? Het is aan degene die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat een bepaald document wel onder het bestuursorgaan berust of had moeten berusten. Dus de mogelijkheid om getuigen op te roepen om (meer dan) aannemelijk te maken dat er meer documenten moeten zijn of hadden moeten zijn, gezien de beschikbare documenten, de tijdlijn en daarop volgende afwezige besluitvorming en verslaglegging, wordt op deze wijze eiser ontnomen. Maar daarover later meer.

Interne memo Kabinet aan Gouverneur Theo Bovens inzake onderzoek Q4 Venlo door EY d.d. 12 september 2016:


De beul van Martin Camp
Centraal in de procedure stond een memo van huisadvocaat AKD van 14 november 2016 welke in een Wob-procedure in 2018 door de provincie Limburg werd achtergehouden. Deze werd niet (deels dan wel geheel) geweigerd c.q. geheel niet kenbaar gemaakt, terwijl die wel onder de reikwijdte van het verzoek viel, ook niet na bezwaar. De memo werd, net als intern juridisch advies en extern aangeleverde informatie bij de senior adviseur bestuurlijke zaken van de provincie Limburg, niet gedeeld met Necker van Naem.

Necker van Naem nam destijds contact op met dezelfde senior adviseur bestuurlijke zaken, kabinetslid van Gouverneur Theo Bovens. Uit een e-mail van hem aan Gouverneur Theo Bovens en kabinetschef Norbert Dolman liet hij weten dat hij er weinig voor voelde ‘…om straks de beul van Martin Camp te worden.’ Vooropgezet plichtsverzuim?


Tussen de senior adviseur bestuurlijke zaken en Necker van Naem is meermaals contact geweest, zowel telefonisch als per e-mail. Deze senior adviseur is degene die al jarenlang over aanvragen en ontheffingen ex. artikel 15 Gemeentewet gaat en de Gouverneur daarover adviseert. Daarbij is hij ook betrokken bij benoemingen en herbenoemingen van burgemeesters.

E-mail Necker van Naem aan senior adviseur bestuurlijke zaken, kabinet CdK d.d. 28 oktober 2016. Uit deze email volgt dat er ‘zojuist’ contact is geweest, na eerder telefonisch contact op 20 oktober 2016:


Opmerkelijk: de melder van de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31 werd ondanks zijn schriftelijk aanbod en ontvangstbevestiging van 17 november 2016 (3 dagen ná de memo van AKD advocaten) niet door Necker van Naem uitgenodigd om toelichting te geven en extra gedetailleerde informatie aan te leveren.



Een dag later krijgt niet alleen Gouverneur Theo Bovens antwoord op zijn vraag, maar ook meerdere ambtenaren CC. Niet alleen het AKD advies wordt daarin nadrukkelijk vermeld maar ook de consequenties:


De verleende ontheffing aan Martin Camp werd niet ingetrokken. Informatie werd zowel voor Necker van Naem in 2016 als de Wob-verzoeker in 2018 achtergehouden. Er is geen enkel document verstrekt waaruit blijkt dat er overleg of besluitvorming heeft plaatsgevonden om dat wel of niet te doen, of nader onderzoek te verrichten naar het handelen van Martin Camp en de gemeente Venlo. Het enige dat de provincie Limburg deed was verwijzen naar het rapport van Necker van Naem van 22 december 2016, dat op 12 januari 2017 nog werd gewijzigd en toen pas ter beschikking werd gesteld. De provincie Limburg wist dat het een incompleet onderzoek en rapport was door het achterhouden van beschikbare informatie door de provincie Limburg zelf. GS en met name portefeuillehouder Theo Bovens stelde zich daarmee als bevoegd gezag laakbaar op.

Aangiftes OM
In 2018 werd door de melder inzake de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31 aangifte gedaan bij het OM Limburg. Ook dat nieuws bereikte Gouverneur Theo Bovens. In 2019 werd nogmaals en uitgebreider aangifte gedaan door de (inmiddels ontslagen) klokkenluider van de gemeente Venlo. Nu ook tegen burgemeester Antoin Scholten en betrokken topambtenaren van de gemeente Venlo. Door de gemeente Venlo zijn talloze documenten nog steeds niet verstrekt.


De brief van Theo Bovens
Theo Bovens is sinds zijn opstappen als Gouverneur in 2021 alweer van baantje naar baantje aan het hoppen. Net als bij Ger Koopmans is het weer business as usual terwijl er nog lang geen zicht is op alle Limburgse misstanden en onderzoeken waarbij beiden zijn betrokken of verantwoordelijk voor waren. Puinruimen laat men aan burgers, melders en klokkenluiders over die ook onder SP-coryfee Emile Roemer (portefeuillehouder Integriteit en Algehele Juridische Zaken) hun levens niet alleen zuur worden gemaakt, maar in bepaalde gevallen zelfs bijna onmogelijk. Op alle fronten heerst eensgezinde tegenwerking. Dezelfde bestuurscultuur die voorheen pompeus werd afgeserveerd staat met de hakken in het zand, zowel in het Gouvernement als daarbuiten.


In de brief van Theo Bovens herhaalt oud-Gouverneur en huidig senator Theo Bovens meerdere malen dat hij zich weinig tot niets kan herinneren van de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31. Niets van de verleende ontheffing, niets van de talloze persvragen en krantenartikelen, niets van de AKD-memo, interne juridische adviezen, niets van de 3 integriteitsonderzoeken in 2016 en 2017 in Venlo, en niets van de talloze e-mails tussen hem en zijn topambtenaren waarin deze zaken werden besproken.



Het is ook wat, al die Limburgse integriteitskwesties die je na 10 jaar Gouverneurschap moet onthouden, en waarvan slechts één je uiteindelijk de kop kostte. Hoeder van de Limburgse integriteit. Streep eronder, zand erover. Puinruimen moet je aan anderen overlaten. Waarheidsvinding ook.

Uitspraak
In een volgend artikel zal de uitspraak van de rechtbank Limburg worden geanalyseerd. Opmerkelijk: de rechter die Theo Bovens weigerde te horen, weigerde ook de brief van hem aan het dossier toe te voegen. Verder oordeelde de rechter het beroep op alle inhoudelijke punten ongegrond, ook en zelfs specifiek inzake de memo van AKD. De rechter vergat echter op de zitting te vertellen dat zijzelf van 2011 t/m 2018 als advocaat werkzaam was voor AKD (al ruim 10 jaar huisadvocaat van de provincie Limburg), en weigerde vragen daarover te beantwoorden.