Displaying items by tag: gemeente venlo

Over de verkoop van Bolwaterstraat 31 (gemeentelijk vastgoed) in Venlo kon u eerder uitgebreid lezen. Deze verkoop vond in 2015 / 2016 plaats. Koper was VVD-raadslid Martin Camp met zijn zakelijk partner. De laatste kocht zelfs meerdere panden van de gemeente - onderhands. De verkoop was onderdeel van een groot dossier aan meldingen over misstanden binnen de wijk Q4. Inmiddels is duidelijk dat net als de gemeente Venlo ook de provincie Limburg een zeer kwalijke rol heeft gespeeld bij het toedekken van deze casus.

Martin Camp benodigde een Ontheffing verboden handelingen van de provincie, ex. Artikel 15 van de Gemeentewet, anders zou de verkoop niet rechtsgeldig zijn. Maar ook daar ging het nodige (opzettelijk) mis, blijkt na jaren, terwijl er zelfs een integriteitsonderzoek liep uitgevoerd door Necker van Naem. Zie Doofpot. Dat onderzoek gebeurde na overleg met Martin Camp i.o.v. burgemeester Anton Scholten (VVD) met ondersteuning van de kabinetschef, die beiden zelf deel uitmaakten van de casus.

Rapport Necker van Naem: Onderzoek naar handelen van raadslid Martin Camp, blz. 21:


Rapport Necker van Naem: Onderzoek naar handelen van raadslid Martin Camp, blz. 36:


Wob / Woo
Afgelopen februari diende beroep bij de rechtbank Limburg inzake een verzoek op de Wet openbaarheid van bestuur uit februari 2021 bij de provincie Limburg. Inderdaad, 3 jaar terug. De redelijke termijn van twee jaar voor de bezwaar- en beroepsprocedure werd daarbij ruimschoots overschreden. Voor de zitting werd door verzoeker (eiser) oud-Gouverneur en huidig Eerste Kamerlid en fractievoorzitter Theo Bovens (CDA) als getuige opgeroepen. Hij kwam niet, maar stuurde wel een brief. De rechter weigerde ook hem te horen, evenals andere met naam en functie genoemde topambtenaren van de provincie Limburg. Ondanks dat het om een integriteitskwestie ging waar meerdere onderzoeken naar hebben plaatsvonden en al twee maal aangifte in is gedaan.

Het weigeren van getuigen is niet eens zo’n probleem als de rechter maar kritisch is op het bestuursorgaan (verweerder), en er een gelijk speelveld bestaat tussen eiser (veelal een burger) en verweerder. Als een rechter het echter telkens wel eens is met het bestuursorgaan zonder dat daarvoor bewijs wordt aangeleverd, en andersom met de burger niet, zelfs als bewijs wél wordt aangeleverd, maar zonder deugdelijke motivering van tafel wordt geveegd, lijkt er meer aan de hand.

Bij een verzoek op de Wet openbaarheid van bestuur (de huidige Woo) gaat het om het verkrijgen van documenten om besluitvorming te reconstrueren. Daarbij heeft u wel een betrouwbare overheid nodig, want het bestuursorgaan kan altijd beweren dat er geen documenten zijn, zonder dat u de middelen heeft om dat te controleren. Het is dan aan verzoeker (eiser) om bij de rechter aannemelijk te maken dat er meer documenten zijn of behoren te zijn, zoals onder archiefwet.

In rechtbankland heeft men daar vaste jurisprudentie voor welke gemakkelijk door bestuursorganen en meebuigende of wegkijkende rechters misbruikt kan worden. Gewoon blijven ontkennen, dan is eiser, die geen verdere middelen ter beschikking heeft, of als deze hem worden geweigerd (zoals getuigen oproepen) buitenspel gezet. Vooral in zaken waar politieke ambtsdragers een rol spelen. Die wil je natuurlijk niet in verlegenheid brengen of beschadigen:

‘…wanneer een bestuursorgaan stelt dat na onderzoek is gebleken dat een bepaald document niet of niet meer bij hem berust en een dergelijke mededeling niet ongeloofwaardig voorkomt, in beginsel aan degene die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat, in tegenstelling tot de uitkomsten van het onderzoek door het bestuursorgaan, een bepaald document toch bij dat bestuursorgaan berust. Voor zover openbaarmaking wordt verzocht van documenten die niet (meer) bij het bestuursorgaan berusten maar bij het bestuursorgaan hadden behoren te berusten, mag van dit bestuursorgaan worden verwacht dat het al het redelijkerwijs mogelijke doet om deze documenten alsnog te achterhalen.’

Omdat de rechter bepaalt is de vraag wat de criteria zijn voor geloofwaardigheid, aannemelijkheid en redelijkerwijs, en hoe die in een uitspraak worden onderbouwd? Het is aan degene die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat een bepaald document wel onder het bestuursorgaan berust of had moeten berusten. Dus de mogelijkheid om getuigen op te roepen om (meer dan) aannemelijk te maken dat er meer documenten moeten zijn of hadden moeten zijn, gezien de beschikbare documenten, de tijdlijn en daarop volgende afwezige besluitvorming en verslaglegging, wordt op deze wijze eiser ontnomen. Maar daarover later meer.

Interne memo Kabinet aan Gouverneur Theo Bovens inzake onderzoek Q4 Venlo door EY d.d. 12 september 2016:


De beul van Martin Camp
Centraal in de procedure stond een memo van huisadvocaat AKD van 14 november 2016 welke in een Wob-procedure in 2018 door de provincie Limburg werd achtergehouden. Deze werd niet (deels dan wel geheel) geweigerd c.q. geheel niet kenbaar gemaakt, terwijl die wel onder de reikwijdte van het verzoek viel, ook niet na bezwaar. De memo werd, net als intern juridisch advies en extern aangeleverde informatie bij de senior adviseur bestuurlijke zaken van de provincie Limburg, niet gedeeld met Necker van Naem.

Necker van Naem nam destijds contact op met dezelfde senior adviseur bestuurlijke zaken, kabinetslid van Gouverneur Theo Bovens. Uit een e-mail van hem aan Gouverneur Theo Bovens en kabinetschef Norbert Dolman liet hij weten dat hij er weinig voor voelde ‘…om straks de beul van Martin Camp te worden.’ Vooropgezet plichtsverzuim?


Tussen de senior adviseur bestuurlijke zaken en Necker van Naem is meermaals contact geweest, zowel telefonisch als per e-mail. Deze senior adviseur is degene die al jarenlang over aanvragen en ontheffingen ex. artikel 15 Gemeentewet gaat en de Gouverneur daarover adviseert. Daarbij is hij ook betrokken bij benoemingen en herbenoemingen van burgemeesters.

E-mail Necker van Naem aan senior adviseur bestuurlijke zaken, kabinet CdK d.d. 28 oktober 2016. Uit deze email volgt dat er ‘zojuist’ contact is geweest, na eerder telefonisch contact op 20 oktober 2016:


Opmerkelijk: de melder van de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31 werd ondanks zijn schriftelijk aanbod en ontvangstbevestiging van 17 november 2016 (3 dagen ná de memo van AKD advocaten) niet door Necker van Naem uitgenodigd om toelichting te geven en extra gedetailleerde informatie aan te leveren.



Een dag later krijgt niet alleen Gouverneur Theo Bovens antwoord op zijn vraag, maar ook meerdere ambtenaren CC. Niet alleen het AKD advies wordt daarin nadrukkelijk vermeld maar ook de consequenties:


De verleende ontheffing aan Martin Camp werd niet ingetrokken. Informatie werd zowel voor Necker van Naem in 2016 als de Wob-verzoeker in 2018 achtergehouden. Er is geen enkel document verstrekt waaruit blijkt dat er overleg of besluitvorming heeft plaatsgevonden om dat wel of niet te doen, of nader onderzoek te verrichten naar het handelen van Martin Camp en de gemeente Venlo. Het enige dat de provincie Limburg deed was verwijzen naar het rapport van Necker van Naem van 22 december 2016, dat op 12 januari 2017 nog werd gewijzigd en toen pas ter beschikking werd gesteld. De provincie Limburg wist dat het een incompleet onderzoek en rapport was door het achterhouden van beschikbare informatie door de provincie Limburg zelf. GS en met name portefeuillehouder Theo Bovens stelde zich daarmee als bevoegd gezag laakbaar op.

Aangiftes OM
In 2018 werd door de melder inzake de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31 aangifte gedaan bij het OM Limburg. Ook dat nieuws bereikte Gouverneur Theo Bovens. In 2019 werd nogmaals en uitgebreider aangifte gedaan door de (inmiddels ontslagen) klokkenluider van de gemeente Venlo. Nu ook tegen burgemeester Antoin Scholten en betrokken topambtenaren van de gemeente Venlo. Door de gemeente Venlo zijn talloze documenten nog steeds niet verstrekt.


De brief van Theo Bovens
Theo Bovens is sinds zijn opstappen als Gouverneur in 2021 alweer van baantje naar baantje aan het hoppen. Net als bij Ger Koopmans is het weer business as usual terwijl er nog lang geen zicht is op alle Limburgse misstanden en onderzoeken waarbij beiden zijn betrokken of verantwoordelijk voor waren. Puinruimen laat men aan burgers, melders en klokkenluiders over die ook onder SP-coryfee Emile Roemer (portefeuillehouder Integriteit en Algehele Juridische Zaken) hun levens niet alleen zuur worden gemaakt, maar in bepaalde gevallen zelfs bijna onmogelijk. Op alle fronten heerst eensgezinde tegenwerking. Dezelfde bestuurscultuur die voorheen pompeus werd afgeserveerd staat met de hakken in het zand, zowel in het Gouvernement als daarbuiten.


In de brief van Theo Bovens herhaalt oud-Gouverneur en huidig senator Theo Bovens meerdere malen dat hij zich weinig tot niets kan herinneren van de casus Martin Camp / Bolwaterstraat 31. Niets van de verleende ontheffing, niets van de talloze persvragen en krantenartikelen, niets van de AKD-memo, interne juridische adviezen, niets van de 3 integriteitsonderzoeken in 2016 en 2017 in Venlo, en niets van de talloze e-mails tussen hem en zijn topambtenaren waarin deze zaken werden besproken.



Het is ook wat, al die Limburgse integriteitskwesties die je na 10 jaar Gouverneurschap moet onthouden, en waarvan slechts één je uiteindelijk de kop kostte. Hoeder van de Limburgse integriteit. Streep eronder, zand erover. Puinruimen moet je aan anderen overlaten. Waarheidsvinding ook.

Uitspraak
In een volgend artikel zal de uitspraak van de rechtbank Limburg worden geanalyseerd. Opmerkelijk: de rechter die Theo Bovens weigerde te horen, weigerde ook de brief van hem aan het dossier toe te voegen. Verder oordeelde de rechter het beroep op alle inhoudelijke punten ongegrond, ook en zelfs specifiek inzake de memo van AKD. De rechter vergat echter op de zitting te vertellen dat zijzelf van 2011 t/m 2018 als advocaat werkzaam was voor AKD (al ruim 10 jaar huisadvocaat van de provincie Limburg), en weigerde vragen daarover te beantwoorden.

Uit een Woo-verzoek en recent openbaar gemaakt besluit blijkt dat de gemeente Venlo Fooddrôme BV / Beej Benders eind 2023 heeft gedaagd i.v.m. niet betaalde huurverhogingen. Het gaat om (voormalig) gemeentelijk vastgoed Monseigneur Nolensplein 53 en 54. Sinds respectievelijk 2017 en 2016 werden beide panden verhuurd en in 2021 aan Fooddrôme BV verkocht, samen met 13 appartementen gelegen aan de Parkstraat voor een bedrag van € 3.673.000,- k.k. Verantwoordelijk wethouder is Marij Pollux (GL). De fractie Veur Groeët Venlo heeft inmiddels vragen gesteld.

Woo-verzoek Ludwig & Van Dam advocaten d.d. 24 november 2023:


Het Woo-verzoek werd door de gemeente Venlo op 27 november ontvangen. Het collegebesluit volgde op 6 maart 2024, 14 weken later. Er werden slechts 6 documenten met een totaal aan 12 pagina’s verstrekt. Van een omvangrijk (Artikel 4.2 a) dan wel gecompliceerd (Artikel 4.4 lid 2) Woo-verzoek is in de verste verte geen sprake. De wettelijke beslistermijn op een regulier Woo-verzoek is 4 weken, en kan met twee weken worden verlengd indien daar sprake van is.

Dat de advocaat van Fooddrôme / Beej Benders documenten opvraagt, en dus partij is, zou wat betreft het tijdig en correct afhandelen van het verzoek geen verschil mogen uitmaken. Al enige tijd is het - buitenproportioneel - niet voldoen aan de wettelijke beslistermijn schering en inslag bij de gemeente Venlo. Primaire besluiten en besluiten op bezwaar zijn vaak inhoudelijk ook nog eens ver ondermaats. Dat heeft alles met de non-existente juridische kwaliteitszorg te maken. Het team Juridische Zaken kan of wil simpelweg niet leveren wat de Wet open overheid beoogd. Klachten over medewerkers van Juridische Zaken zijn er al jaren. Nog niet zolang geleden bleek zelfs de woordvoerder van burgemeester Antoin Scholten (portefeuillehouder) te hebben geadviseerd bij een primair besluit op een Woo-verzoek, en bleek een juridisch adviseur dat ook heimelijk te hebben gedaan terwijl hij bezwaren en beroepen behandelt.

Wat betreft het geschil tussen de gemeente Venlo en Fooddrôme / Beej Benders: de zitting vond 14 mei jl. plaats. De Limburger berichtte er 15 mei (digitaal) en 16 mei (druk) over. Het zou in totaal gaan om nog verschuldigde huurverhogingen van € 133.500,-. VT blikt n.a.v. dit geschil terug naar de ontwikkeling van Fooddrôme: vanaf het einde van de Floriade tot het uiteindelijk landen van Beej Benders aan het Nolensplein in Q4.

Villa Flora
In 2010 was sprake van het concept Fooddome, met de opzet dit te laten landen in Villa Flora, als invulling na afloop van de Floriade in 2012. Het als duurzaam gepresenteerde Villa Flora (‘groenste kantoor van Nederland’) moest nog worden gebouwd. Fooddrôme BV was destijds al betrokken bij het project, maar werd pas opgericht in augustus 2011. Portefeuillehouder Villa Flora was wethouder Twan Beurskens (VVD), die ook de eerste handeling van de bouw verrichtte. Zowel de regie van de bouw als de administratie waren namelijk in handen van de gemeente Venlo.


Tonnaer: Ruimtelijke onderbouwing Fooddome gemeente Venlo d.d. 9 augustus 2011:


Invulling van het speciaal voor de Floriade gebouwde vastgoed bleek echter niet zo makkelijk als de aandeelhouders van Exploitatiemaatschappij Villa Flora BV (5 regiogemeenten) zich en aan het publiek hadden voorgesteld.

Financiering
In 2013 werd een intentieovereenkomst getekend voor het concept Fooddome. Alle deuren, waaronder bij de provincie en gelieerde fondsen, gingen open om deze opzet te doen slagen. Gemachtigde namens de provincie Limburg was (inmiddels) gedeputeerde Twan Beurskens (VVD), eerder verantwoordelijk wethouder in Venlo. Beide partijen zouden de samenwerking aangaan voor een periode van 10 jaar (5 + 5 verlenging) middels een onderhuurovereenkomst. Fooddrôme zou 7500 m2 van de begane grond / entresol huren van Villa Flora BV en de provincie Limburg weer 1500 m2 van Fooddrôme. Opmerkelijk.

Concept overeenkomst d.d. 13 februari 2014:



De financiële details over de onderhuur zijn niet bekend. Beide partijen kozen ervoor geen enkele ruchtbaarheid daaraan te geven:


Wel is de verdere financiële ondersteuning vanuit de provincie Limburg bekend. Fooddrôme werd daarbij geholpen door subsidiebureau TRIAS BV.

Nota GS inzake besluit Fooddrôme d.d. 14 februari 2014:


Op 4 juni 2014 liet Fooddrôme echter in een verklaring weten af te zien van de huurovereenkomst na het uitvallen van de educatieve invulling. De al beschikte subsidie moest worden ingetrokken en de beoogde lening verviel. Gedeputeerde Twan Beurskens (VVD) werd twee weken later middels een interne nota geïnformeerd. De beoogde locatie stond op dat moment al 1,5 jaar leeg.

Het afblazen van Fooddrôme leidde tot financiële tegenvallers voor de aandeelhouders van Exploitatiemaatschappij Villa Flora BV. Voor Fooddrôme werden namelijk bouwkundige aanpassingen gedaan en werd o.a. een tussenvloer aangelegd. Dat was een huurderswens geweest.

Door de provincie Limburg werd daar 4 ton voor uitgetrokken. De totale kosten bedroegen echter € 707.000,-. De gemeenteraad van Venlo werd door de opvolger van Twan Beurskens, wethouder en portefeuillehouder Stephan Satijn (VVD), in 2013 daarover geïnformeerd.

Nota GS inzake besluit Fooddrôme d.d. 14 februari 2014:


Raadsconsulatie betalingsregeling Villa Flora BV d.d. 5 juni 2013:

In het onderzoeksrapport Villa Flora van de Venlose Rekenkamer van 27 mei 2015 zijn de kosten voor de tussenvloer à € 707.000,- meermaals terug te vinden, inclusief de vermelding dat de huurder de kosten zou compenseren. Volgens een artikel van Distrifood van 8 juni 2015 werd dat bedrag echter nooit terugbetaald.

In de Raadsconsulatie betalingsregeling Villa Flora BV d.d. 5 juni 2013 werd eveneens vermeld dat € 800.000,- ter beschikking was gesteld als ‘huurincentives’. Er zou 90% langjarig worden verhuurd. Of daarvan een deel en zo ja hoeveel daarvan weer voor Fooddrôme was bestemd blijft onbekend. Het mocht sowieso niet baten. Na het fiasco van Fooddrôme meldde zich pas in 2016 de eerste commerciële partij als huurder voor de exporuimte van Villa Flora.


Verdere kosten en financiële gevolgen werden opgesomd in de door het college van B&W Venlo verstuurde RIB 2014 / 68 d.d. 8 juli 2014:


In de RIB wordt echter met geen woord gerept over de resterende 3 ton kosten voor de tussenvloer, die de aandeelhouders (de 5 regiogemeenten) op zich zouden moeten nemen, aangezien de provincie Limburg eerder 4 ton ter beschikking stelde. Uit geen enkel beschikbaar document blijkt wie deze kosten (deels dan wel geheel) voor rekening heeft genomen.

Uit antwoorden van gedeputeerde Twan Beurskens op vragen vanuit de Statencommissie Economie, Bestuur en Duurzaamheid (EBD) blijkt nogmaals dat de provincie Limburg als onderhuurder van Fooddrôme zou fungeren. Het daarvoor afgesproken bedrag is echter niet bekend.

E-mail schriftelijke beantwoording rondvraag Cie EBD gedeputeerde T. Beurskens d.d. 11 december 2014:


Een paar maanden later stelde de Statenfractie van de SP vragen over Villa Flora en specifiek over de telkens aangekondigde vestiging van Fooddrôme. Blijkbaar wist de SP-fractie meer. Het antwoord van GS is typerend bij een financieel bodemloos project: ontkennen, afschuiven en duiken.

Antwoorden GS op schriftelijke vragen SP fractie betreffende Floriade – Villa Flora d.d. 31 maart 2015:


Onderzoek Rekenkamer Venlo
Bureau Metafoor onderzocht in 2015 Villa Flora i.o.v. de rekenkamercommissie Venlo. N.a.v. dat rapport publiceerde L1 op 3 juni 2015 een artikel waarin het college van B&W werd verweten te hebben gelogen over het huurcontract met Fooddrôme. De Venlose raad werd namelijk in Raadsinformatiebrief 57 van 18 mei 2013 een rad voor ogen gedraaid. Portefeuillehouder was wethouder Stephan Satijn (VVD), sinds 2021 gedeputeerde en portefeuillehouder BV Ontwikkelbedrijf Greenport Venlo, inclusief de opvolger van Villa Flora: BV Campus Vastgoed Greenport Venlo.

Onderzoeksrapport Villa Flora d.d. 27 mei 2015:


Dure les
N.a.v. het onderzoeksrapport concludeerde GroenLinks Venlo (sinds 2018 deel van het college met wethouder Marij Pollux) dat het allemaal beter moest. Er was sprake geweest van planningsoptimisme, positieve aannames, oplopende exploitatieverliezen, en er moest weer geld bij. Vanuit het college was geen tijdige en correcte informatievoorziening richting de raad. Allemaal conclusies die destijds wethouder Stephan Satijn werden aangerekend. ‘Dit had allemaal veel beter gekund’, stelde hij zelf.

Netwerken en bestuurscultuur
VT schreef eerder over Villa Flora en de talloze lijntjes die in de loop van de tijd vaak dezelfde personen vanuit verschillende opeenvolgende (bestuurlijke) functies aan elkaar linken. Dat blijkt ook in dit dossier. Netwerken met een jarenlange onderlinge verwevenheid waarbij meebuigen met en financiële ondersteuning van bepaalde ondernemers centraal staat, maar waar eenzelfde starre en gesloten bestuurscultuur richting de burger die om openheid van zaken vraagt in stand blijft. De vraag is welk controlerend orgaan of lid daarvan nog overzicht heeft over de kosten die door de jaren heen door provincie, gemeenten en gelieerde fondsen t.b.v. Fooddrôme / Beej Benders zijn gemaakt, en of er niet mogelijk (en herhaaldelijk) sprake is geweest van bevoordeling en staatssteun. Ook wat betreft het vervolg dat u nog gaat lezen.